Dziecko wojny

Debiut fabularny wielkiego artysty traktujący Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Historia Iwana, małoletniego zwiadowcy, zarażonego wojną jak śmiertelną chorobą, zdeprawowanego do cna.

Film ten uznany został przez światową krytykę za arcydzieło kina antywojennego. Temat "dziecko a wojna" reżyser pokazał (zwłaszcza w scenach snów i fantazji) w sposób przerażający i okrutny. Przedstawiając chłopca zżeranego przez nienawiść do wroga, wstrząsająco oddał na ekranie zniszczenie jakie wywołuje w ludzkiej psychice wojna. W filmie znać już indywidualne cechy stylu Tarnowskiego (poetyckie wizje, retrospekcje).

Bardzo smutny. Tak wiele nagromadzonych symboli i alegorii, że aż chce się ten film ogladać w nieskończoność i za każdym razem odkrywać coś nowego. Prawdziwe mistrzostwo stylu. Sceny głęboko zapadają w pamięć. Od pierwszego ujęcia. Na przykład: samochód z jabłkami - porażająca.

robertlit 04-03-2008, 11:57