Niedziela na wsi

Historia ma miejsce około 1910 r., pewnej niedzieli na początku jesieni. Stary malarz, jak to stało się już obyczajem, przyjmuje w swej posiadłości pod Paryżem rodzinę swego syna, Gonzague'a. Południu zjawia się nieoczekiwanie jego córka, Irene. Film traktuje o mijającym czasie, o tych, którzy nie potrafili, nie mogli, nie chcieli lub nie odważyli się wskoczyć do pociągu wiodącego do sukcesu, których męczy trzeźwość osądu i wrażliwość, dręczą żale i pozostaje im już tylko kochać tak zwyczajnie, wiernie, codziennie. Ton, rytm, muzyka nawiązują do ideologii Belle-Epoque, stanowiącej swoisty rozłam w historii miejskiej, społecznej, przemysłowej, historii sztuki i Historii powszechnej w ogóle.

"Oto dzieło, które z upływem czasu zyskuje na wartości. Poddając się przez 90 minut nostalgii i emocjom, otrzymujemy film najbardziej wrażliwy, pochwalny i osobisty Bertranda Taverniera. I być może najpiękniejszy. Przyniósł mu on zresztą nagrodę za reżyserię na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1984 roku. W "Niedzieli na wsi" uchwycił drobiazgi pozostawiające w pamięci smak szczęścia...", Sylvain Lefort - Amazone.fr.