W podsumowaniu filmowej dekady 1991-2001 ("Kino" 7-8/2002) film ten uznany został za jeden z najoryginalniejszych w historii polskiego kina. Opowiada o autentycznym przypadku. Autentyczny jest żyjący wciąż i grający samego siebie w tym filmie Bronisław Pekosiński, naznaczony traumatycznymi przeżyciami z dzieciństwa.
Nazwisko i datę urodzenia otrzymał z urzędu: podczas wojny matka, ratując mu życie, przerzuciła go przez druty obozu w Zwierzyńcu. W "podsumowaniu dekady" pisze o Przypadku Pekosińskiego Anita Piotrowska:
"Oglądamy go /Pekosińskiego/, jak przemierza dziesięciolecia polskiej historii, całkowicie bezbronny i bezwolny, oszołomiony otaczającym go absurdem. A jednak świat ten jest jakby unieważniony, wzięty w cudzysłów. Oryginalność filmu Królikiewicza polega, bowiem na wcieleniu w życie iście szalonego pomysłu: w filmie pojawia się autentyczna postać Bronisława Pekosińskiego, przedwcześnie postarzałego, rachitycznego pijaka, który trochę jak Kantor w swoim teatrze pamięci odwiedza dawne "umarłe klasy", powołuje do życia postacie z przeszłości, raz jest bohaterem wydarzeń, to znów widzem. [...] Liczy się nam bohater - tu: żywy, autentyczny człowiek, postawiony w obliczu minionego czasu i tajemnicy własnego istnienia".
w tym filmie brała udział moja chrzesna joannna winnik . ; DD
fajnie co nie? ; DD
a ja pochodze z Zamoscia. ona też. ;D
raz udało mi sie spotkać pan pekosińskiego w miejskim parku . .. niunika 07-06-2009, 15:42
|
