Tragedia "Faust" stanowi jedno z najwybitniejszych dzieł literatury światowej. Autor jej, Johann Wolfgang Goethe pisał ją przez całe życie, ukończył w 1832 roku - roku swojej śmierci. Jej głównym problemem jest istota natury ludzkiej, czy dąży ona do wiecznego dobra, czy też ulega tylko złu. Strona fabularna tragedii spoczywa na przywróceniu utraconej młodości starcowi, Faustowi.
W tym dramacie, który według słów Goethego "pędzi z zadziwiającą szybkością, od nieba poprzez ziemię do piekła" jedną z najważniejszych postaci jest Mefistofeles, władca podziemnych, ciemnych sił. On wyczarowuje wszystkie niesamowite przemiany, on jest twórcą każdego niesamowitego zdarzenia. W roli tej, z olbrzymią śmiałością zarysowanej, pojawił się Emil Jannings, tworząc postać o szerokiej skali możliwości od wszechmocnego władcy piekła, który poprzez wszystkie znane w latach dwudziestych inscenizacyjne możliwości kinematografii dokonuje zaskakujących stale przemian natury, do postaci rubasznego towarzysza Fausta, w ziemskim wcieleniu Mefistofelesa.
Emil Jannings zdominował całą międzynarodową obsadę filmu, a więc sprowadzonego ze Szwecji aktora - Göstę Eckmana (Faust), sprowadzoną z Francji do roli Marty - słynną niegdyś piosenkarkę Yvette Guilbert. Rolę Małgorzaty miała zagrać sprowadzona ze Stanów Zjednoczonych największa aktorka pierwszego trzydziestolecia filmu - Lilian Gish, a w rezultacie wystąpiła w niej Camilla Horn, późniejsza gwiazda filmu niemieckiego.
Według mnie Emil Jannigs nie wyrózniał się szczególnie swoją grą aktorską, która była tetatralna i bardziej wpasowywała się w koncepcje filmu Gabinet Dooktora Caligarii.Najbardziej poruszającą była odegrana przez Camille Horn rola Małgorzaty i to ona zdecydowanie zdominowała całą miedzynarodową obsadę filmu. kam 22-11-2004, 11:13
|
