Jerozolima, moja miłość

Debiutancki, autorski film, nowocześnie sfilmowany i zmontowany, w którym młody reżyser za pomocą sesji terapeutycznej i hipnozy analizuje znaczenie religii i wiary w swoim życiu. Tęskni za latami dzieciństwa, duchowego spokoju i bezwarunkowego zaufania do otoczenia. Podczas hipnozy Jeppe podróżuje do Jerozolimy - miasta, z którym łączą go bardzo silne związki, chociaż tam właśnie zagubił swoją wiarę. Sekwencje obrazów jak z marzeń przeplatane są spotkaniami z ludźmi, którzy uważają się za proroków naszych czasów. Reżyser dowiaduje się o istnieniu "syndromu Jerozolimy" - wzrastającej rokrocznie liczby proroków w mieście, spośród których część trzeba nawet odstawiać w miejsca odosobnienia. W końcu to Jerozolima, kolebka trzech religii, które koegzystują w bardzo trudnych warunkach. Reżyser rozmawia po kolei z chrześcijańskim, żydowskim i muzułmańskim duchownym. Każdy z nich próbuje na swój sposób przetrwać w wierze i żyć w spokoju w tym miejscu, gdzie agresja i nienawiść wybuchają zdecydowanie za często. Jeppe zadaje swoim rozmówcom trudne pytania, a ich odpowiedzi go nie zadawalają. Mułła wydaje być najbliższy prawdy i próbuje namówić Jeppe do przejścia na islam. Na pytanie, dlaczego akurat ma czcić imię Allacha, nasz bohater otrzymuje odpowiedź: "No problem, Allach has 99 names...".

Film jest magiczny

Ch.olbert 03-10-2008, 15:20

Film jest super

10 punktow 03-10-2008, 15:20