Złe wychowanie

Almodóvar w swoim filmie pokazuje inny świat, niedostępny dla wszystkich. Pokazuje że nie zawsze musi być on kolorowy i piękny, a ludzie żyjący w nim nie zawsze są szczęśliwi. A wręcz przeciwnie. Jest to Opowieść o nieszczęśliwej miłości i pożądaniu (m. in. motyw ojca Manolo, którego miłość do 10-cio letniego chłopca przeradza się w pożądanie). Porusza wiele kwestii i skłania do przemyśleń. Pozostawia m. in pytanie jak daleko możemy się posunąć w celu spełnienia własnych pragnień.

Ponad to film został świetnie zrealizowany technicznie Jest dopracowany niemal pod każdym względem. Wspaniałe kreacje aktorów, świetne zdjęcia i cudowna muzyką Alberto Iglesiasa, która polecam nabyć po obejrzeniu filmu jeśli się chce na dłużej zatrzymać ten cudowny klimat.

Napiszę co jeszcze najbardziej zwróciło moją uwagę (porządek chronologiczny).
1. Już w pierwszych minutach (po spotkaniu obu mężczyzn) reżyser buduje specyficzne napięcie grozy i tajemniczości co bardzo mi się spodobało. 2. świetny humor wykonany przez filmową Zaharę i jej koleżankę :-) 3. Przepiękny śpiew filmowego Ignacio nad rzeką i dosyć ciekawie ukazane uczucia ojca Manolo podczas gry na gitarze kiedy wyraźnie widać jak bardzo jest on zauroczony chłopcem. 4. Ponownie, śpiew młodego Ignacio przed księżmi i zarazem ukazanie uczucia ojca Manolo do chłopca, który się rozpłakał. 5. Oryginalna scena w kinie kiedy młodzi Ignacio i Enrique się masturbowali. 6. Zwróciłem również uwagę na scenę w samochodzie, w której dorosły już Enrique po spotkaniu z matką swojej szkolnej miłości jedzie przez las czytając list od Ignacia. Niektóre kwestie w tym momencie zostały rozwiane i w połączeniu z muzyką powstał rewelacyjny efekt. 7. Zwróćcie uwagę na zdanie wypowiedziane przez księdza, który w obawie przed publikacją prawdy o wydarzeniu z dziecińśtwa, zabił dorosłego Ignacio. Powiedział on wtedy, że "Bóg jest po mojej stronie". Była to jakby próba usprawiedliwie się za tę zbrodnię; kościół musi zrobić wszystko żeby prawda nie wyszła na światło dzienne... 8. Scena w deszczu (po zabójstwie Ignacia) kiedy do byłego ojca Manolo dochodzi smutna prawda że to jego ostatnie spotkanie z uwielbianym wówczas przez niego bratem Ignacia. 9. Wzruszająca, ostatnia scena kiedy Enrique dostaje kartę maszynopisu napisaną przez Ignacia na tuż przed śmiercią...

Niespo dobała mi się natomiast jedna scena, która moim zdaniem powstała niedopracowana. Scena kiedy młodzi Ignacio i Enrique w drodze do Cine Olympo mówili o uczuciach wględem siebie. Wyglądała nienaturalnie, co nie znaczy że sam zamysł zrealizowania jej był zły.

Reasumując. Piękny film o uczuciach, który warto obejrzeć jeśli się odrzuci na chwilę wszelkie stereotypy i schematy myślenia.

Naat: Film był... hmmm no dużo mam spostrzeżeń. Ogólnie było dużo gejów i transwestytów i wręcz zaczęłam mieć mdłości...
Iwo: Ale ogólnie pewnie film Ci się podobał?
Naat: Powiem Ci tak - nie nie podobał mi się ;)
Iwo: Doprawdy?
Naat: Właściwie trudno mi się do końća określić. Gdy jechałam do domu to mi przyszło do głowy takie powrówanie - ten film jest jak trzy pudełka z napisami: "opowiadanie", "opowieść", "film" i trick polega na tym, że one różnie się w sobie zawierają, tak że czasem człowiek może się zgubić. Opowiadanie w filmie w opowiesci, opowiesc w opowiadaniu w filmie, film w opowiesci etc. Poza tym bardzo podobały mi się zdjęcia, bardzo światłocieniowe, bardzo nasycone kolory...
Iwo: Taaa tak jest z niemalże wszystkimi filmami Almodovara. On bardzo lubi czerwień, w każdym jego filmie jest pełno krwistej czerwieni.
Naat: Tutaj chyba nie było jej aż tak pełno. Podobało mi się kadrowanie...no i podobał mi się twist in a tale, tzn nie tyle podobał, co faktycznie mnie zaskoczył.
Iwo: Muszę obejrzeć, ale jakoś tak sceptycznie do tego podchodzę.
Naat: Powiem tak - nie zawiodłam się ani nie zachwycilam. Na plus są zdjęcia i zawikłanie fabuły, która w zasadzie prosta, tutaj... no, tak troszeczkę, troszeńkę przypomina tarantino. A na minus..... no te mdłości ;) Za sporo scen "miłosnych" między facetami. Ciekawy jest ten kontrast pięknych zdjęć z treścią filmu, która jest estetycznie rzecz ujmując brzydka... turpistyczna.
Iwo: Jak dla mnie kino Almodovara jest za bardzo zmanierowane, wystylizowane
(takie gejowskie).
Naat: Jak dla mnie to ten film, chociaż był po brzegi wypełniony gejami, to jednak gejowski nie byl, nie było ulizane i ciotowate, tylko bardzo brutalne.
Iwo: Ale moim zdaniem takie za bardzo na pokaz, za ambitne z założenia.
Naat: Hm, zaczęłam się teraz zastnawiać czy ten film był psychologiczny... bo w zasadzie przedstawiał historię, ciekawą historię.... ale czy on tak właściwie ukazał psychologię pomiędzy bohaterami... trochę płytko..... takie jest moje (pierwsze) wrażenie.
Iwo: Almodovar faktycznie kreuje sobie styl i jest ten styl w większości jego filmów rozpoznawalny
Naat: No i chyba o to chodzi, aby był rozpoznawalny.
Iwo: Ale właśnie problem w tym że poza stylem to nie za wiele się w tych filmach zawiera.
Naat: Hmmm no mówię - on nie niesie w sobie jakichś wyższych treści, ale nie mogę temu filmowi odmówić gry na emocjach widza. A więc jednak coś tymi filmami osiąga, to choćby, że nie zapominasz ich zaraz po wyjściu z kina.

No tak, i stało się ! Wczoraj przeniosłem się może z kilokoma osobami na widowni w przeszłość ...Bynajmniej nie moją i jak domniemam nie do końca Pedro Almodovara. - "Złe wychowanie" - przeszość ? chyba tak , bo nie sądzę, że ...oczarowanie ! Czy dla mnie szok ? - czy może wtargnięcie w najgłębsze zakamarki każdego z nas ? Co buy o tym nie powiedział - nie można stać obok ! Film "Złe wychowanie" jest wrażeniem, doznaniem, jest czymś o czym nie nie mozna powiedzieć : podobało mi się albbo nie ! Bo czy podoba nam się coś co widzimy i co już się stało ? Coś co dla jednych jest złe , okrutne, dla innych normalne i oczywiste ! Ten film taki jest ! I nie bądżmi sędziami i egzekutorami dla innych ! bo nikt z nas nie wybiera siebie ! Nikt nie wybiera myśli, uczuć, miłóści - To jest w nas ! "Złe wychowanie " - nic nas nie nauczy , nic nam nie przekaże, jest poza nami ... Ogromna tragedia, może rozgrywa się w życiu każdego z nas . Może i my sami poczęści jesteśmy Ignacio ! Gdzieś kiedyś zranieni i nie do końca możemy w touwierzyć ! Pewnie każdy z nas ma w sobie Enriqe - wielką miłość ...nie spałnioną ! Jest jeszcze coś w tym filmie - życie ! Wspaniała chęć przetrwania, może chęć ucieczki od przeszłości ale i istnienia ! Dla mnie to Enriqe, bardzo zraniony a jednocześnie mający siebie !Może trochę dusza artysty szukająca każdego dnia inspiracji dla samego siebie...Jednak nie umiera ! Myślę że jest poza wszystkim co się dzało, myślał że Ignacio kiedyś wróci ! Jednak to nie było jego spełnienie, pewnie nie to chciał usłyszeć, zobaczyć, przeżyć . Czy go kochał ? pewnie tak . Z pewnością nie tak jak Ignacio jego, jednak dla Enriqe to było przeżycie- może jakieś kolejne doświadczenie ? Ignacio pewnie nigdy nikogo nie pokochał tak jak Enriqe - i z tym umarł ! Film jest... inaczej - trudno o nim cokolwiek pisać ! trzeba go obejrzeć i tyle! Nie można się skupić na czymkolwiek, jest cały - jednym westchnieniem i myślę - próbą dla każdego z nas. Próbą dla siebie samego spojrzenia a swoją duszę i w siebie samego ! Dla mnie był przeżyciem nie zapomnianym dpo końca życia !