Film opowiada historię amerykańskiego malarza - Jacksona Pollocka, jednego z największych twórców XX w., wyjątkowego człowieka, którego ktoś kiedyś określił jako "artystę hołubiącego tajemnicę, znaną postać, której nikt nie znał".
Dobrze znany w elitarnym świecie sztuki Pollock stał się popularną osobowością - pierwszą amerykańską "gwiazdą sztuki", a jego radykalny styl zmienił kierunek rozwoju współczesnego mu malarstwa. Ale cierpienie, które towarzyszyło artyście przez całe jego życie i które zapewne przywiodło go do malarstwa, i ukształtowało jego drastycznie odrębny styl, nie opuściło go. Walczył ze zwątpieniem we własne siły i z własną popularnością, musiał ciągle wybierać między potrzebą ekspresji a chęcią odcięcia się od świata. Sam spowodował swój upadek - zniszczył podstawy swojego małżeństwa, obietnicę kariery, a także, pewnej zwodniczo spokojnej i uroczej letniej nocy 1956 r., swoje życie.
Tragiczna postać, którą potretuje w swej doskonałej biografii Ed Harris, jest paradoksalnie, klasycznym przedstawiecielem świata powojennej Ameryki. Wyzywający, bezkompromisowy, maskujący wrażliwość agresją Pollock porównywany jest do Jamesa Deana i Marlona Brando. Sztuka Pollocka pokonała ograniczenia, jakie na artystę nałożyła jego niedoskonała, autodestrukcyjna osobowość. Tak jak jazz, który tak kochał, Pollock zespolił w jedno strukturę i spontaniczność, dyscyplinę i wolność, stwarzając wyjątkową formę ekspresji, która była idealnym odzwierciedleniem energii jego czasów.
|
