Czasem słońce, czasem deszcz (część 1 i 2)

Totalne dno! Wczoraj obejrzałem z moją współlokatorką połowę filmu i mam dość. Drugą połowę moja współlokatorka obejrzy dziś sama. Ja nie będę jej psuł przyjemności, bo widzę, jak się jej podoba. Dla mnie to jest po prostu jakaś masakra. Nie wiem od czego zacząć: aktorzy grają jak dzieci na jasełkach, walą papy, strzelają miny jak głupi, machają łapami, wydają z siebie dziwne dźwięki, trudno to wytrzymać. Wtrącają słowa bądź całe zdania po angielsku, nie wiem po co. Są dialogi, w których np. jedna osoba gada po angielsku, a druga po hindusku, czy jak tam się nazywa ten język, a potem się zamieniają. Albo co drugie zdanie po angielsku. Dialogi przeciągnięte niewiarygodnie, potrafią przez kwadrans gadać ciągle to samo. Forma rozbudowana niewiarygodnie, każdy ruch aktora wywołuje jakiś gwałtowny ruch kamery, jakiś wiatr we włosach, co chwilę masz wrażenie, że to reklama jakiejś pasty do zębów albo czegoś... Poczucie humoru na poziomie dziecięcego słuchowiska radiowego z lat 70-tych.
Ale największy skandal to stwierdzenie, że muzyka jest atutem filmu. to jest jakieś GóWNO, nie muzyka. Ja jestem osoba bardzo wrażliwą muzycznie, słucham bardzo rożnych wykonawców, różnych rodzajów muzyki, często bardzo alternatywnej, a często bardzo kiczowatej, w zależności od nastroju i wiele w życiu słyszałem. jestem tolerancyjny itd. ale to co oni/one wyprawiają to po prostu jest jakiś skandal. Oni nie wiedzą co to jest melodia. Nie wymagam, żeby ich utwory miały zwrotkę, refren, czy cokolwiek, ale chciałbym usłyszeć kilka pieprzonych nut, jedna po drugiej ustawionych po sobie w jakikolwiek przemyślany sposób, ale nic z tego. Oni wydaja z siebie dźwięki w jakiś niekontrolowany sposób, równie dobrze można by ich nagrać i puścić od tyłu, na jedno by wyszło. Te kobiety nie śpiewają używając płuc ani gardła, one śpiewają podniebieniem, wydają z siebie potwornie wysokie płytkie dźwięki, (każda aktorka taki sam)i operują nimi w skali może jednej gamy. Po godzinie filmu masz wrażenie, jakby to była jedna niekończąca się piosenka. W ogóle nie potrafią operować nastrojem, nie ważne jaka scena: czy podniosła, czy smutna, czy chwalebna, czy radosna, podkład taki sam: zagrane chyba na keyboardzie CASIO za 50PLN. Taniec, może się podobać - przez pierwsze pół godziny, a ile jeszcze do końca... Technicznie sceny zbiorowe świetne, ale co z tego, to się nadaje na teledysk kilkuminutowy, a nie na film 4-godzinny.
Jedyny atut filmu to naprawdę zajebiście piękne aktorki w superstrojach, ale to chyba jednak za mało na film.
Generalnie DNO! Nie polecam