Pieśni nocy

On, młody żonkoś (Frank Goering) jest początkującym pisarzem, którego manuskrypty wydawcy wciąż odrzucają. Może dlatego trochę boi się ludzi - praktycznie nie wychodzi z domu, całymi dniami leży na sofie i czyta, czyta, czyta. Tego nie może dłużej znieść jego żona (Anne Ratte-Polle): "Zrób coś, przestań czytać, posprzątaj mieszkanie, idź po zakupy itd.". Młoda atrakcyjna żona niedawno urodziła synka i konieczność zajmowania się dzieckiem, prowadzenia domu i w dodatku obserwowania bezczynności męża, bardzo jej doskwiera. Chciałaby wychodzić, spotykać się z przyjaciółkami i przyjaciółmi, tańczyć, szaleć, co robiła jeszcze tak niedawno. Jak każda młoda matka czuje się skrępowana i nieszczęśliwa. Pewnego wieczoru wychodzi na spotkanie z przyjaciółmi do klubu. On - jak to ma w zwyczaju - zostaje w domu, zresztą ktoś musi się opiekować dzieckiem. Ona tańczy, pije, szaleje do późna, on czeka i wypatruje jej przez okno. Gdy w końcu wraca, zaczynają się wymówki, zwłaszcza, że przyprowadza do domu Baste (Sebastian Schipper), swego byłego, który - jak się okazuje - jest najprawdopodobniej ojcem dziecka. Ona chce odejść z Baste, pakuje się, on zamyka się w sypialni. Gdy jednak Baste namawia ją do definitywnego opuszczenia domu, ona coraz bardziej się ociąga i ostatecznie decyduje pozostać. Decyduje się jednak o moment za długo, by ta nocna historia mogła mieć niedramatyczne zakończenie...