W tym samym czasie, kiedy jego "Mariken van Nieumeghen" była poddawana kolejnym zabiegom na stole montażowym, Jos Stelling kończył własnie zdjęcia do innego filmu o barokowej ornamentyce, zanurzonego w epoce średniowiecza. "Elckerlyc" opowiada historię pewnego mężczyzny, który mógłby być każdym z nas, a jego życiowa podróż została zdeterminowana wizją nieuchronnej śmierci.
Ta postać z osłem na plecach mocno zapada w pamięć. Raz jeszcze filmowa machina została wprawiona w ruch siłą samorodnego talentu i nie znającej ograniczeń odwagi, odrzucając z pełną świadomością reguły ekranowej narracji. Zdaniem niektórych krytyków, tym razem Stelling odniósł pełny sukces zachowując kontrolę nad całością materiału, inni żałowali, że nowy film nie posiada rozwichrzonej struktury poprzedniego utworu. Ale za to, podobnie jak tamten, wzbudził większe zainteresowanie na międzynarodowej arenie niż w rodzimej Holandii. I uczynił jego autora reżyserem kultowym.
Drugi film Stellinga opowiada o odysei poszukiwania własnej tożsamości na trasie nieustającej wędrówki. W miarę podróży cel wymyka się wędrowcowi z rąk, a sama droga prowadzi go ku nieuchronnemu przeznaczeniu. Posługując się konsekwentnie symbolami Stelling nadaje prostej z pozoru historii głębszy wymiar. Encyklopedia Filmów Fabularnych tak charakteryzuje ten film: Jeszcze jedna zadziwiająco, zachwycajaco piękna, niesamowicie prawdziwa średniowieczna historia. Wyjątkowość filmu polega na tym, że Stelling nie cofa się przed najbardziej ryzykownymi pomysłami, zamiast opowiedzieć po prostu fabularną anegdotę. Spogląda za to na średniowiecze i swojego bohatera przez pryzmat pisarstwa Kafki.
|
