Drogi Widzu, podczas świadczenia usług przetwarzamy dostarczane przez Ciebie dane zgodnie z naszą Polityką RODO.
Kliknij aby dowiedzieć się jakie dane przetwarzamy, jak je chronimy oraz o przysługujących Ci z tego tytułu prawach.
Informujemy również, że nasza strona korzysta z plików cookies zgodnie z Polityką cookies.
Podczas korzystania ze strony pliki cookies zapisywane są zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
W każdej chwili możesz wycofać zgodę na przetwarzanie danych oraz wyłączyć obsługę plików cookies, informacje
jak to zrobić przeczytasz tutaj i tutaj.
Krystyna Janda (Antonina Dziwisz), Adam Ferency (Tadeusz Morawski), Janusz Gajos (major "Kąpielowy"), Agnieszka Holland (Witkowska), Anna Romantowska (Mira Szajnert), Bożena Dykiel (chłopka Honorata), Olgierd Łukaszewicz (Konstanty, mąż Antoniny), Tomasz Dedek (ubek "Czesiek" aresztujący Antoninę), Jan Jurewicz (strażnik), Jarosław Kopaczewski (ubek aresztujący Antoninę), Zofia Bałucka, Arkadiusz Bazak (oficer na imieninach), Krzysztof Gosztyła, Antonina Girycz (więźniarka, "starsza" celi), O Jasińska, Tomasz Lengren (Kazimierz Olcha), Katarzyna Łaniewska (kierowniczka domu dziecka), Kazimierz Meres (oficer na imieninach), Wiesława Mazurkiewicz (strażniczka), Marlena Miarczyńska, Anna Mozolanka, Jerzy Zass (ubek przyjmujący Antoninę do więzienia), Jacek Borkowski (strażnik "wykonujący" wyrok śmierci na Antoninie; nie występuje w napisach), Danuta Kowalska (członkini zespołu muzycznego; nie występuje w napisach), Jerzy Kozłowski (major UB; nie występuje w napisach), Hanna Mikuć (kobieta w szpitalu więziennym; nie występuje w napisach), Jerzy Moes (aktor; nie występuje w napisach), Wojciech Zagórski (mężczyzna w lokalu - miejscu zaresztowania Antoniny; nie występuje w napisach)
Nagrody
1989 - Ryszard Bugajski Don Kichot (Nagroda PF DKF)
1989 - Ryszard Bugajski Łagów (Lubuskie Lato Filmowe)-Grand Prix "Złote Grono"
1989 - Krystyna Janda Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF)-nagroda Fundacji Kultury Polskiej
1989 - Ryszard Bugajski Gdynia (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-nagroda dziennikarzy
1989 - Ryszard Bugajski Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF)-nagroda Publiczności
1990 - Ryszard Bugajski Złota Kaczka (przyznawana przez pismo "Film") w kategorii: najlepszy film polski; za rok 1989
1990 - Krystyna Janda Cannes (MFF)-Nagroda Jury za najlepszą rolę kobiecą
1990 - Ryszard Bugajski Gdynia (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Specjalna Jury
1990 - Krystyna Janda Gdynia (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą
1990 - Janusz Gajos Gdynia (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-nagroda za pierwszoplanową rolę męską
1990 - Krystyna Janda Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF)-nominacja do nagrody za pierwszoplanową rolę kobiecą
1990 - Anna Romantowska Gdynia (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-nagroda za drugoplanową rolę kobiecą
1990 - Ryszard Bugajski Chicago (MFF)-"Srebrny Hugo"
1991 - Krystyna Janda Belgrad (BESEF)-nagroda za rolę kobiecą
1991 - Ryszard Bugajski Belgrad (BESEF)-nagroda FIPRESCI
Nominacje
1990 - Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF)-nominacja do nagrody za najlepszy film
Czas trwania
111 minut
Film-legenda, określony przez władze jako "najbardziej antykomunistyczny film w historii PRL", stał się bezpośrednią przyczyną rozwiązania zespołu "X" Andrzeja Wajdy. Rok po jego nakręceniu Ryszard Bugajski wyjechał z Polski. Premiera miała miejsce dopiero w roku 1989 na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni i wówczas "Przesłuchanie" otrzymało nagrodę dziennikarzy i publiczności. Uhonorowano również aktorów - Nagrodą dla Krystyny Jandy na MFF w Cannes (1990) i Nagrodą Specjalną Jury "Złote Lwy Gdańskie" dla Krystyny Jandy, Janusza Gajosa i Anny Romantowskiej, na FPFF w Gdyni (1990). Scenariusz filmu opublikowany został w roku 1981 w "Dialogu", jednak reżyser realizując go zrezygnował z całego wątku współczesnego i skoncentrował się na pobycie bohaterki w więzieniu. W jednym z wywiadów Bugajski powiedział: "Przesłuchanie" to był mój manifest. Pokazałem tam mój stosunek do rzeczywistości, która mnie otaczała przez większą część życia, a która tak dalece odbiegała od moich potrzeb, od moich wyobrażeń o tym, jak powinno być. (...) Mój film jest manifestem człowieka, który chce być wolny bez względu na cenę, jaką musi zapłacić. Nie sądzę, żeby był to film możliwy do zrobienia tylko w Polsce. Walka o wolność indywidualną jest wszędzie, tyle że w demokratycznych krajach nie przybiera ona tak drastycznych form."
Początek lat 50-tych. Antonina Dziwisz jeździ z zespolem po kraju, dając wystepy przed robotniczą i wiejską publicznością. Podczas jednego z wieczorów, krótko po kłótni z mężem Konstantym, Tonia zostaje upita w restauracji przez dwóch mężczyzn, a następnie przewieziona do więzienia. Zaczyna się długotrwałe, beznadziejne przesłuchanie Toni. Żądają od niej zeznań obciążających majora Olchę, kolęgę z zespołu. Major "Kąpielowy" oznajmia, że Olcha jest oskarżony o zdradę ojczyzny i szpiegostwo, próbuje biciem i torturami zmusic Tonię do podpisania zeznań obciażajacych majora Olchę. Dziewczyna nie poddaje się. (źródło: www.filmpolski.pl)