Fascynujące studium samotności, braku porozumienia, i powolnej degradacji osobowości, do jakiej jest zdolna istota ludzka. "Extrano", to obsypany nagrodami pełnometrażowy debiut dramaturga z Cordoby, Santiago Loza.
"Extrano" stanowi próbę wglądu w nieprzeniknione i nieuchwytne wnętrze Axela (Julio Chávez), byłego chirurga, który pożegnał swoją praktykę i zamieszkał u rodziny siostry. Daleki od otaczającej go rzeczywistości i codziennych spraw, Axel zaledwie utrzymuje kontakt z siostrzeńcami i machinalnie wysłuchuje monologów siostry na temat jej kłopotów.
Pewnego dnia, zagubione zwykle spojrzenie Axela krzyżuje się w barze ze spojrzeniem Eriki (Valeria Bertuccelli), tajemniczej dziewczyny w piątym miesiącu ciąży. Ona kręci filmy wideo, niedawno jej najlepsza przyjaciółka, z którą razem mieszkały, popełniła samobójstwo. Od tego momentu śmierć stała się jej obsesją. Młody reżyser odchodzi w tym filmie od utartych konwencji i wzorców nowego kina argentyńskiego (nie ma aktorów niezawodowych, nie ma komentarzy społecznych, nie ma młodzieży z marginesu itp.) żeby skupić się na detalach, uczuciach i stanach ducha. "Extrano" jest subtelną, melancholijną podróżą, nie stroniącą od liryzmu i zadumy nad ulotnością życia i nad problemami człowieka nie pasującego do schematów życia społecznego.
Przy pomocy operatora Willego Behnischa (film nakręcono w technice cyfrowej wysokiej rozdzielczości), Loza wypracowuje niezwykłą atmosferę wizualną, bardzo spójną i przekonywującą.
Do niewątpliwej siły sugestii reżysera i jego pełnych klimatów obrazów, należy dodać zaangażowanie i talent aktorów. Bertuccelli to jedna z najlepszych aktorek argentyńskich, co znajduje wyraz w wielu scenach filmu, pozwalających jej pokazać cały jej kunszt interpretacji.
(Diego Batlle , Diario La nación)
|
