Tak spędziłem koniec świata dzieje się w pewnej dzielnicy na przedmieściach Bukaresztu, w ostatnim roku Złotego Wieku, i jest historią niejakiego Lalalilu, siedmioletniego chłopca, który wyobraża sobie, że wyzwolił nas od Ceauşescu, oraz Ewy, jego starszej siostry, która ma szansę w ten sposób zadecydować o swojej przyszłości.
“Minęło prawie 17 lat od śmierci Ceauşescu, ale nadal nosimy w sobie wspomnienie i dziedzictwo tamtego okresu. Opowiadając o wydarzeniach, które dzieją się na oczach siedemnastoletniej dziewczynki i jej siedmioletniego brata, Tak spędziłem koniec świata ukazuje pewną mieszaninę smutku i radości, rzeczywistości i marzeń, które kojarzą się z tamtą epoką. Ten film to tragikomedia z domieszką wzniosłości i absurdu. Próbuje przekazać emocje tamtych czasów i przybliżyć widzom na całym świecie obraz tego, co noszą w sobie tysiące młodych rumuńskich emigrantów, którzy próbują znaleźć własne miejsce daleko od kraju. (…) Film jest oparty na moich własnych wspomnieniach, na osobistej nostalgii. Na mojej wierze w ten świat.” – Cătălin Mitulescu
Tyle się mówi, że obecne kino rumuńskie ni stąd, ni zowąd wybiło się, zostało docenione, a pada nawet, może nieco przedwczesne, określenie Rumuńska Nowa Fala, a jednak po tym pierwszym seansie muszę przyznać, że film nie wywarł na mnie wielkiego wrażenia, niemniej jestem przekonany, że jego producenci wykonawczy nie pojawili się przypadkowo i oczekuję cierpliwie na kolejne projekcje. Patryk 19-11-2006, 18:44
|
