Kiedy mijają godziny

Film pokazuje 12 godzin z życia pewnej rodziny. Mężczyzna opowiada kobiecie możliwe wersje ich wspólnego życia, po czym wyjeżdża z ich synem nad morze. Chłopiec rozmawia z kimś, głaszcze psy, potem spacerują po plaży, spotykają rybaków, ucinają sobie drzemkę kładąc się na piasku. W tym czasie kobieta zabiera chorą matkę na wieś, spacerują po lesie, jedzą obiad, siedzą przy kominku. Już od pierwszych scen filmu rzucają się w oczy zdeformowane obrazy - rozciągnięte, jakby zachwiane. Bez wątpienia są piękne, choć nie jest to piękno niewinne. Niosą w sobie potencjał niby wytłumionych emocji, przeczucie nagłej, przejmującej nieobecności, z którą rodzina będzie musiała się zmierzyć.