Elegia

Ogromne rozczarowanie!
Przyzna m, ze czekałam na ten film ze względów, że tak powiem, autobiograficzych:) W ogóle obsypało ostatnio filmami o obsesjach miłosnych i spodziewałam się po "zajawce", że będziemy mieć tu do czynienia z czymś podobnym...
A tymczasem ...A tymczasem dostajemy, jak to już ktoś powiedział, film o niczym z kilkoma ładnymi ujęciami i kilkoma scenami, które mogłyby nie byc złe, gdyby nie były tak amerykańskie.Zakalec... Ktoś gdzieś porównał ten film do "Motyla i skafandra" i to już pokazuje sedno nieporozumienia. Bo w głębi, ta ekranizacja Rotha, ma mówić o podobnie istotnych rzeczach - starzeniu się, śmierci, chorobie, przywiązaniu, przyjaźni, o tym, że uciekają nam sprzed nosa sprawy ważne, albo nie przywiązujemy wystarczajacej uwagi do drobnostek, a zycie składa się z drobnostek. O tym, że bojąc się zbliżyć ranimy wszystkich wokół. Niestety, to sedno sprawy ginie w amerykańskim opakowaniu przeładowanym gadzetami, schamatami, banalnymi rozmowami i brakiem scalającej fabuły. Aż by się chciało powiedzieć - gdzie do licha jest ta miłość, kazdy kto kochał naprawdę , wie jakie to piekło i siła, więc dlaczego nie ma tu ani ognia, ani mocy? Dlaczego problemy i relacje bohaterów ( w tym drugoplanowych) przypominają banał wycięty w tekturze?
Trzy dobre sceny na ponad stu minutowy film to zdecydowanie za mało ( jako dobre sceny punktuję: scenę nadmorską z wyjazdu, rozmowe o starzeniu sie z długoletnią, starzejącą się kochanką Kepesha i wreszcie wyimaginowaną rozmowę, którą Kepesh prowadzi ze swoim zmarłym przyjacielem ) Wszystkie trzy wygrane na idealnych półtonach, z całą swiadomościa jaki ogrom żalu, bólu i niezrozumienia leży poza kilkoma wypowiedzianymi zdaniami)
Niestety to tylko tyle. Dla wielu widzów film ten będzie ratowała muzyka ( głównie Satie, który ma to do siebie, że zaskakuje nawet słuchany po raz 150) oraz piękno zdjęć ciała ( ciało Penelope Cruz jest pokazane jak olśniewający klejnot w każdym ujeciu). Przyznam zresztą szczerze, że jestem zaskoczona aktorstwem Penelope Cruz - wyciszone, subtelne, niejako schowane w sobie stanowi przeciwwagę dla Kingsley'a, który jest w tym filmie momentami denerwujący przez sztuczną , groteskową mimikę. Jakkolwiek nonsensownie to brzmi, stwierdzam po tym filmie, że Penelope Cruz nie jest ładną aktorką - jest przede wszystkim DOBRĄ aktorką.
Udało jej się coś piekielnie trudnego - wyjście poza scenariusz okreslajacy ją od A do Z tylko i wyłącznie jako ciało. Zresztą, to zabawne bo film rezyserowała kobieta, a ilosc schematów, które się w nim piętrzą wokół ciała aż przeraża...Zabrzmi to pretensjonalnie, ale ten film mozna było zrobić o wiele lepiej, gdyby...nakręcić go po francusku...niestety, jest nakręcony przynajmniej w 70% po amerykańsku.
Szkoda.