Jak długa jest noc w Sajgonie, przekona się dziesięcioletnia Thuy, uciekinierka z prowincji, gdzie pracowała w małej fabryczce swego wuja. Odważnie wkroczy w rozgorączkowany miejski świat pełen ludzi, kramów i nie ustającego ani na chwilę dźwięku klaksonów. Zapracowani rówieśnicy, poznani na ulicy, wprowadzą ją w tajniki biznesu. Thuy będzie sprzedawała róże przechodniom i bywalcom ulicznych barów. Koleżanki podpowiedzą jej, że w tym fachu najważniejsze to mieć własną historię - prostą, jednak na tyle atrakcyjną, by sprowokować klienta do zakupu.
Reżyser "Sowy i wróbla" Stephane Gauger to "Viet Kieu" - Wietnamczyk z Ameryki. W swoim pełnometrażowym debiucie pokazuje Sajgon, w którym się urodził, jak niegdyś nowofalowcy pokazywali Paryż: w ruchu, rozedrgany, pełen wibrujących kolorów i świateł. Splata w intymną, ciepłą opowieść proste historie trójki bohaterów, osamotnionych we współczesnej wietnamskiej metropolii. Każdego z nich dotknęła jakaś strata. Pracujący w zoo, Hai tęskni za dawną narzeczoną, za kilka dni straci słonia, którym opiekował się przez lata. W ciszy ogrodu, odsunięty od zgiełku pielęgnuje wspomnienia, popijając jaśminową herbatę. Piękna Lan jest stewardesą, przyjeżdża do miasta na kilka dni w przerwie między lotami. Wplątana w beznadziejny romans z żonatym pilotem, przeczekuje wieczór za wieczorem. Thuy, Lan i Hai spotkają się na ulicach Sajgonu. Na tyle mądrzy, żeby się zauważyć i nie minąć obojętnie. Razem stworzą coś na kształt rodziny z wyboru.
Agnieszka Szeffel
|
