Od "Narwanej miłości" marzyłem, aby znów pracować z Sophie Marceau. Jacques Dutronc grał w moim pierwszym filmie Najważniejsze to kochać. Odnalazłem go po piętnastu latach. (…) Z powieści zachowałem tylko intrygę. Akcja filmu rozgrywa się w Biarritz, ponieważ morze pełni bardzo istotną rolę w tej opowieści o tragicznych kochankach. Zafascynowała mnie muzyka tej powieści, ale była to książka słów, bez dramatycznych sytuacji. (…) Jest to zupełnie banalna historia chłopaka spotykającego dziewczynę w dużych, słonecznych okularach. Pokochali się, ale ona miała już męża, który był o nią zazdrosny. Chłopak był śmiertelnie chory, dziewczyna występowała w kabarecie, gdzie wróżyła ze słów.
(Andrzej Żuławski, Positif)
To dziwny pomysł, ale na pewno umotywowany. Od razu dowiadujemy się, że Lucas, wynalazca nowego języka informatycznego, jest zarażony śmiertelnym wirusem niszczącym jego mózg i że pragnie wykorzystać ostatnie chwile swego życia. A zatem od pierwszej sekwencji film zaczyna przypominać bieg ku śmierci, gdzie bohater musi stawić czoła przemijaniu czasu i słowom, które zapomina. Przeciwnicy Żuławskiego znowu zarzucą filmowi histeryczność. Ale na pewno oglądają oni jego przeniknięte długimi przestrzeniami czułości i przeplatane chwilami kryzysu filmy w niewłaściwy sposób. Po prostu chwile spokoju są mniej żarliwe, ponieważ piętnuje je bolesny pośpiech - pośpiech bohatera, aby żyć i pośpiech reżysera, aby opowiedzieć jego historię. Ta doskonała zgodność tematu i formy pojawia się w tym filmie w dialogach, ponieważ, aby oddać ulotność swoich myśli, Lucas wyraża się za pomocą gier słownych lub skojarzeń intelektualnych. (Philippe Rouyeur, Positif)
|
