"Bułeczka" to czwarty film Anny Sokołowskiej, poruszający problematykę dziecięcą i młodzieżową. Wcześniej były: "Wielka, większa i największa", "Beata" oraz "Julia, Anna, Genowefa" ciepło przyjęte przez krytykę i widzów. Wedle założeń autorki "Bułeczka" miała być "bajką realistyczną", bezpretensjonalną opowieścią o wiejskiej sierotce o złotym sercu, której przychodzi stanąć oko w oko ze światem wielkiego miasta i nieżyczliwych ludzi. Ośmioletnia dziewczynka, sierota zwana "Bułeczką", przyjeżdża do wujostwa do Wrocławia ze wsi, gdzie wychowywała się u dalekich krewnych. Oszołomiona wielkim miastem, niechętnie przyjęta przez swą cioteczną siostrę, rozpieszczoną jedynaczkę Dziunię, "Bułeczka" nie traci jednak pogody, a jej dobroć i serdeczność szybko przełamuje uprzedzenie gosposi wychowującej Dziunię w zastępstwie matki, pracującej w innym mieście. Dziunia i jej kolega Karol prześladują "Bułeczkę", brutalnie dokuczając dziewczynce. Nie zmienia tego nawet choroba Dziuni, w czasie której "Bułeczka" z poświęceniem pielęgnuje swą kuzynkę. Karol wykrada list "Bułeczki" do krewnych na wsi i podkłada w jego miejsce inny list, kłamliwie opisujący warunki życia w domu wujostwa. Zrozpaczona dziewczynka ucieka na wieś, do weterynarza Mikołaja poznanego w pociągu; dzięki niemu nieporozumienie szybko się wyjaśnia i "Bułeczka" wraca do domu, w którym jest już kochana i potrzebna. W filmie Anny Sokołowskiej świetne role zagrały małe Kasia Dąbrowska i Dorotka Orkiszewska. Szczególnie pierwsza z nich jako Bułeczka zebrała doskonałe recenzje. Krytycy wytykali jednak reżyserce rozminięcie się z realiami polskiego życia lat siedemdziesiątych. W filmie Sokołowskiej Wrocław jarzy się neonami niczym centrum Londynu, a mieszkanie krewnych głównej bohaterki wręcz żenuje luksusem.
|
