Drogi Widzu, podczas świadczenia usług przetwarzamy dostarczane przez Ciebie dane zgodnie z naszą Polityką RODO.
Kliknij aby dowiedzieć się jakie dane przetwarzamy, jak je chronimy oraz o przysługujących Ci z tego tytułu prawach.
Informujemy również, że nasza strona korzysta z plików cookies zgodnie z Polityką cookies.
Podczas korzystania ze strony pliki cookies zapisywane są zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
W każdej chwili możesz wycofać zgodę na przetwarzanie danych oraz wyłączyć obsługę plików cookies, informacje
jak to zrobić przeczytasz tutaj i tutaj.
Nagroda Jeana Vigo - Punto de Vista, Hiszpania, 2007.
Najlepszy dokument - Międzynarodowy Festiwal Filmowy Era Nowe Horyzonty,2006.
Dyplom Honorowy - Krakowski Festiwal Filmowy, 2006.
Nagroda Główna - Wrocławski festiwal Filmowy "Najnowsze Kino Polskie - Cinegrad", 2007.
Nagroda dla filmu dokumentalnego - Multimedia Festiwal Filmów Optymistycznych "Happy End", 2007.
Złote Nożyczki - Festiwal Filmowy "Wakacyjne Kadry", 2006.
"Filmowy Pagórek" Nagroda Główna - Letni festiwal - Kino Niezależne "Filmowa Góra", 2006.
"Mały Pagórek" w kategorii dokument - Letni festiwal - Kino Niezależne "Filmowa Góra", 2006.
Nagroda Główna - Festiwal "Slamdance on The Road", 2007.
II nagroda - Festiwal Filmów Niezależnych "Bartoszki Film Festival", 2007.
Nagroda dla filmu dokumentalnego - Festiwal Filmów Komediowych i Niezależnych "BAREJAda", 2007.
II Nagroda - Międzynarodowy Festiwal Filmowy "Ofensiva", 2007.
Nagroda Studia OPUS FILM - Festiwal Mediów "Człowiek w zagrożeniu",2007.
Złota Framuga - Festiwal Filmowy "Drzwi", 2008.
Czas trwania
30 minut
Zbiorowy portret pacjentów zwykłego polskiego szpitala. Ludzie podczas wykonywania swoich codziennych czynności rozmawiają z nimi o ich życiu, radościach i smutkach. Rozmowy te są dla wielu z nich jedyną możliwością podsumowania swojego życia.
Prasa o filmie:
"Rewelacyjne kino! Coś w rodzaju realizmu magicznego. Bo niby patrzymy na prawdziwy szpital, ale jakby nieprawdziwy, magiczny." - KULTURAONLINE.PL, Mariola Szczyrba
"Bohaterowie "Kliniki" kwitną. W oku kamery, czując zainteresowanie, otwierają się, opowiadają o sobie, czują się ważni. Poza tym mam wrażenie, że w tym szpitalu jest im dobrze. Z radością spijają komplementy, jacy to są wspaniali, bo potrafią sami zawiązać sobie buty. Cieszą się tym jak dzieci." - GAZETA WYBORCZA, Tomasz Kwaśniewski
"Film powstał 30 lat po klasycznym "Szpitalu" Krzysztofa Kieślowskiego. Co za kontrast! Szpital z filmu Kieślowskiego w porównaniu z dzisiejszą kliniką wydaje się prymitywnym wojennym lazaretem. Inne jest też podejście do tematu. Wolskiego nie interesuje finansowanie służby zdrowia, strajki lekarzy i pielęgniarek - zostawia to mediom." - GAZETA WYBORCZA, Tadeusz Sobolewski
"Swoisty wdzięk filmu zasadza się na luźnych, niepowiązanych ze sobą wprost, krótkich wymianach zdań, których tematyczna mozaikowość, oddaje zróżnicowanie społecznego statusu i życiowych doświadczeń pacjentów, a przez to - także ludzkich losów w ogóle." - KINO, Tadeusz Szyma