Widziadło

Debiut fabularny Marka Nowickiego, inspirowany wątkami powieści Karola Irzykowskiego "Pałuba". Ta wydana w 1903 roku książka do dziś pozostaje jedną z najbardziej prekursorskich dzieł literackich napisanych przez Polaka. Będąca właściwie autotematycznym, fabularyzowanym esejem krytyczno - literackim wyprzedziła swój czas. Pod względem oryginalności formy i wagi ładunku intelektualnego można ją śmiało uznać za prekursorską wobec dokonań takich pisarzy jak Tomasz Mann, James Joyce, Marcel Proust czy Andre Gide. W myśl słów z Ewangelii, że żaden prorok nie jest mile widziany w swoim kraju, również powieść Irzykowskiego została nad Wisłą przyjęta więcej niż chłodno. Trzeba było dopiero kilku dziesięcioleci, by doceniono ją tak, jak na to zasługuje. Co bynajmniej nie znaczy, że można ją dziś kupić w księgarniach. Wciąż pozostaje utworem, którego wartość mogą docenić tylko ludzie o dużym wyrobieniu czytelniczym, oczekujący od literatury zaproszenia do refleksji, a nie tylko pomocy w miłym spędzeniu czasu. Ze względu na swą wielowarstwowość i intelektualizm "Pałuba" uchodzi za powieść nieprzekładalną na język filmowy. Dlatego Marek Nowicki wybrał z niej tylko niektóre motywy. "Widziadło" należy więc traktować jako jego utwór autorski, stanowiący swoistą wariację na temat książki Irzykowskiego.

Początek XX wieku. Piotr Strumieński mieszka wraz ze swoją żoną Olą w małym dworku. Wciąż jednak prześladują go myśli o zmarłej żonie Angelice. Ola ma dość jego obsesji, romansuje z kuzynem. Piotr ma syna z Olą - Pawełka, któremu Piotr opowiada o swoich wspomnieniach. (źródło: www.filmpolski.pl)