Uważany za jednego z czołowych obok Wisita Sasanatienga i Apichatponga Weerasethakula przedstawicieli tajlandzkiej nowej fali, Pen-ek Ratanaruang studiował historię sztuki w Nowym Jorku, zajmował się grafiką, pracował w agencjach reklamowych, dla których realizował filmy. Reklamówki przyniosły mu nagrody na międzynarodowych festiwalach. W pełnym metrażu debiutował w 1997 roku filmem „Fun Bar Karaoke”.
Jego drugi film „6ixtynin9” należy do „gatunkowej” przeszłości Pen-eka, był dla niego – filmowca samouka – prawdziwym warsztatowym poligonem. Widowiskowa, precyzyjnie zrealizowana komedia pomyłek opowiada historię młodej samotnej dziewczyny, która traci pracę w korporacji. Od myśli samobójczych ratuje ją niespodziewana przesyłka – karton pełen pieniędzy porzucony pod jej drzwiami, który stanie się przyczyną serii makabryczno-groteskowych morderstw. Mieszkanie Tum staje się polem swoistej gry pomiędzy narkotykowymi gangami i policją, po której jak zwykle ktoś musi posprzątać. Dziewczyna, chcąc zatrzymać pieniądze, próbuje ukryć ślady potyczek i jak najszybciej uciec z kraju. We wszystkich niemal filmach Pen-eka pojawia się motyw winy. Zwykli, z pozoru niewinni ludzie są zdolni do rzeczy, o które trudno ich podejrzewać. Potem stają się ofiarami świadomości popełnionego zła. Jak sobie z tym radzą, jak reaguje na ich tajemnicę otoczenie, dlaczego popełniają zbrodnie – nad tym od lat zastanawia się reżyser, znajdując coraz bardziej subtelne środki, by te pytania zadawać.
|
