Przełomem w twórczości Pen-eka Ratanaruanga było, zaaranżowane przez Woutera Barendrechta, zakochanego w Azji producenta Fortissimo Films, spotkanie z australijskim operatorem Christopherem Doyle'em oraz z japońskim aktorem Asano Tadanobu. Dołączył do nich pisarz z Tajlandii, Prabda Yoon w roli współscenarzysty. Nastrojowa opowieść o parze samotnych mieszkańców Bangkoku: ściganym przez yakuzę Japończyku Kenjim i Tajce Noi otworzyła przed Pen-ekiem nowe drzwi, pokazała możliwość innego sposobu reżyserowania i myślenia o kinie.
Porzuciwszy chęć tworzenia klasycznej, narracyjnie prostej, spektakularnej historii, której motorem są odkrywane przed widzem kolejne meanrdy akcji, reżyser skupia się na tworzeniu atmosfery, na oddaniu emocji swoich bohaterów. Pomaga mu w tym charakterystyczny, ujawniający formę styl Doyle'a, melancholia, wpisana w literaturę Prabdy Yoona i minimalizm gry Tadanobu. Grany przez niego, introwertyczny Japończyk ma obsesję na punkcie porządku i samobójstwa, życiem dziewczyny niepodzielnie rządzi chaos i nieodpowiednie znajomości. Spędziwszy razem kilka dni w jej domu, bohaterowie nawiązują trudną do zdefiniowania relację. Pen-ek odnalazł tu przyjemność raczej w budowaniu niejasności, niż w rozwiązywaniu zagadek, w pokazywaniu złożoności toczącego się realnie życia, na które nakłada się inna, wewnętrzna, emocjonalna rzeczywistość postaci.
|
