Symfonia diagonalna

Viking Eggeling - który przeszedł z malarstwa do filmu – już od 1919 roku eksperymentował z przemianą narysowanych obrazów w rytmiczny ruch. Stosował w tym celu długie papierowe paski z abstrakcyjnymi rysunkami. „Symfonia diagonalna“ była jego pierwszym filmem stworzonym bezpośrednio na taśmie. Aby nie odwracać uwagi widza od obrazu, Eggeling świadomie zrezygnował z zastosowania muzyki – ta powinna powstawać u widza na płaszczyźnie wizualnej dzięki poruszającym się obrazom.

Symfonia diagonalna miała swój pierwszy pokaz 5 listopada 1924 roku. Publiczność stanowiło bliskie grono zaprzyjaźnionych osób, które z entuzjazmem przyjęło eksperyment Eggelinga. Na ekranie wirowały zmienne formy linii ukośnych i spiralnych. Wkrótce w berlińskim Ufa Palast am Zoo odbyła się oficjalna premiera filmu, który pokazano wraz z innymi tytułami zrealizowanymi przez twórców awangardowych. Eggeling zmarł w dwa tygodnie po tym głośnym wydarzeniu.