Długie ujęcie prezentuje dziwny, niemalże hipnotyczny obraz: dzieci i dorośli, miejscowi i japońscy turyści, wszyscy uzbrojeni w młotki, dłuta i inne narzędzia, stoją wzdłuż upstrzonego graffiti muru i uderzają weń, usiłując odłupać choć kawałek. Jakaś kobieta zbliża twarz do betonowej ściany – nasłuchuje odgłosów z drugiej strony. W podziemnej stacji metra Plac Poczdamski, zamkniętej przez ostatnie 40 lat – wojsko. Pociągi przejeżdżają, ale się nie zatrzymują. Jeszcze nie. Na powierzchni żołnierze pozują turystom do zdjęcia przy dziurze w murze. Korespondent CNN powtarza wielokrotnie newsa w cieniu Bramy Brandenburskiej. Dźwig przy akompaniamencie oklasków i w błyskach fleszy wyciąga kolejne segmenty muru. Powszechna euforia na ulicach. I krzyże upamiętniające tych, którzy polegli przy próbie ucieczki przez mur.
Mur to niezwykle poetycka i osobista impresja wielkiego dokumentalisty i malarza Jürgena Böttchera, znanego także jako Strawalde. To opowieść o końcu muru, ale także o przeszłości Niemiec. Mur na chwilę przed upadkiem służy jako ekran, na który Böttcher wyświetla archiwalia – od Cesarstwa Niemieckiego, przez dyktaturę faszystów, aż po podział Niemiec. Film zamyka obraz składowiska resztek muru, przywodzącego na myśl muzeum antycznych rzeźb albo cmentarz z gigantycznymi płytami nagrobnymi. Z jednej z nich wyrasta zielone drzewo...
|
