Operator i reżyser filmów dokumentalnych Michał Bukojemski został internowany w lecie 1982 r., w ósmym miesiącu obowiązywania stanu wojennego w Polsce. Najpierw trafił do zakładu w Białołęce. Potem został przeniesiony do Załęża, następnie do Uherec. W trakcie pobytu w więzieniu zaczął opisywać codzienne wydarzenia w formie listów do żony. Ponadto udało mu się zgromadzić dokumentację fotograficzną. Michał Bukojemski mówi: Aparat fotograficzny, małego kompaktowego olimpusa, przeszmuglowała do więzienia w Białołęce Ewa, moja żona, na drugim widzeniu. A całą akcję zainicjował Jarmo Jääskeläinen, reżyser filmów dokumentalnych, nasz fiński przyjaciel. 6 sierpnia 1982 roku miałem razem z Jarmo rozpocząć wspólnie zdjęcia do filmu o pielgrzymce do Częstochowy. Tymczasem dwa dni wcześniej zostałem zatrzymany. Dla Jarmo od razu było oczywiste, że „rozszerzamy naszą produkcję” na obozy internowanych. Co ważniejsze, odbierał naświetlone materiały i bezpiecznym kanałem wywoził je do Finlandii.
W sumie w okresie 3 miesięcy Bukojemski wykonał ponad 200 zdjęć. Większość z nich została wykorzystana w tym bardzo osobistym filmie. Fotografiom towarzyszą wytwory rękodzielnicze autorstwa internowanych: koperty z charakterystycznymi pieczątkami, makatki, medaliki z orłem w koronie wpisanym w literę V lub krzyż, zaś warstwie dźwiękowej – piosenki z okresu stanu wojennego i hymny obozów dla internowanych.
|
