Film aktorski z elementami animacji. Starszy, schorowany ojciec i opiekujący się nim syn. Codzienne zabiegi pielęgnacyjne, z trudem jedzone posiłki, strzępki rozmów. I montowane równolegle sekwencje wspólnej wędrówki przez las. Przejmująca opowieść o sprawach najważniejszych - szukaniu wzajemnego porozumienia, przełamywaniu barier, zaufaniu, uczuciu, potrzebie bliskości.
Piotr Dumała - plastyk, rysownik, scenarzysta, pisarz, a przede wszystkim jeden z najbardziej znanych w Polsce autorów animacji - zdecydował się zrealizować film fabularny. W graficznych, drobiazgowo zaplanowanych, czarno-białych kadrach fotografowanych przez Adama Sikorę, przeniósł na ekran atmosferę swoich animacji pełnych niedopowiedzenia i tajemnicy, poszukujących odpowiedzi na najważniejsze pytania egzystencjalne. Powstał film bardzo „europejski”, uciekający od konkretu codzienności w nienachalną metaforę i uniwersalny symbol. Śmierć i proces odchodzenia, które tak naprawdę są jego istotą, poprzez chropowatą warstwę wizualną stają się jak gdyby namacalne. Niemała w tym zasługa pary aktorów: Stanisława Brudnego i Mariusza Bonaszewskiego, którzy w trudnych, bo dotykających intymności i fizjologii, z jaką związana jest starość - scenach pokazali siłę swojego aktorstwa. Początkowo film miał być w pełni animowany, ale spotkanie z osobowością twórczą Adama Sikory (operatora i jednocześnie reżysera, fotografika i malarza) spowodowało zmianę planów Dumały. Efekt zaskakuje pięknem i świeżością.
O reżyserze:
Piotr Dumała - animator i reżyser filmów rysunkowych i kombinowanych, scenarzysta i scenograf filmów fabularnych, pedagog, autor opracowań plastycznych, rysownik, autor komiksów i plakatów, pisarz, krytyk, aktor. Laureat wielu międzynarodowych nagród m.in. nagrody artystycznej młodych im. Stanisława Wyspiańskiego (1986), nagrody Luna de Valencia za całokształt twórczości (2003) oraz licznych nagród głównych na festiwalach filmowych, m.in. w Krakowie, Mannheim, Łagowie, Oberhausen i innych. Choć interesuje się różnymi technikami animacji zasłynął wypracowaną przez siebie żmudną metodą pracy polegającej na ryciu kolejnych rysunków w płytach gipsowych, co daje charakterystyczny efekt „płynnej”, ale widocznej, kreski. Powstałe w tej metodzie filmy Zbrodnia i kara czy Łagodna stały się znakiem rozpoznawczym jego animacji. Oprócz wybitnej twórczości artystycznej Dumała ceniony jest w Polsce i na świecie za swoje prace komercyjne (np. zwiastun telewizji MTV, czy czołówek wielu programów telewizyjnych).
"Obejrzałem Las. To film doskonały, spełniony, czysty. Niezwykle rzadki okaz. Dzieło organiczne, żyjące własnym życiem. Proste, minimalistyczne, przykuwające. Tajemnicze jak sen." Tadeusz Sobolewski, Gazeta Wyborcza
film wystawia na ciezka probe cierpliwosc widza. Niestety nie mialem w sobie tyle sil aby te probe zniesc wiec nie dowiedzialem sie co tworca chcial przekazac. Inaczej mowiac - dla milosnikow bardzo ambitnego i bardzo ciezkiego kina Olo 18-01-2010, 14:25
|
