Boso, ale na rowerze to oryginalna kombinacja tragikomicznego romansu, czarnego humoru i cynizmu, połączonego z klimatem muzyki Roya Orbisona.
Lata 80. XX wieku, małe miasteczko w Belgii. 13-letni Gunter Strobbe mieszka wraz z ojcem i trzema wujkami w domu swych dziadków. Spokój i cisza nie są tu częstym gościem. Strobbowie to głównie hazardziści, pijacy i kobieciarze, żyjący w atmosferze błogiego lenistwa, nieróbstwa, kłótni, a przede wszystkim zakrapianej alkoholem zabawy. Absurdalne pomysły są tu na porządku dziennym, a im bardziej szalone, tym lepiej, bo wszyscy realizują je z większym zapałem. Mistrzostwa świata w piciu, rajd na rowerach na golasa czy planszowa gra Tour de France, w której, aby wygrać, trzeba się napić, od razu znajdują chętnych. Brak perspektyw rodzina Strobbów stara się przezwyciężyć śmiechem, alkoholem, kobietami i ekstremalnymi wybrykami.
Strobbowie nie są wzorem do naśladowania, ale łączy ich silna solidarność. Co Strobbów nie zabije, to ich tylko wzmocni. Silne więzy łączą tu więc wszystkich, nawet tych najmłodszych. Gunter szanuje ojca i wujków, chce być częścią rodzinnego klanu, ale jednocześnie tęskni za domowym ciepłem i miłością. Potrzeba autorytetu powoduje, że zaczyna szukać go na własną rękę. Odskocznią staje się literacka wyobraźnia. Gunter pisze w domu dużo wypracowań, które są karą za ciągłe spóźnianie się na lekcje. A przecież chłopak nie należy do zbyt punktualnych, bo nikt nie odwozi go do szkoły.
Dalekie od idylli dzieciństwo z czasem wpływa nie tylko na osobowość nastolatka, ale także na jego dorosłość. 33-letni Gunter żyje pełnią życia, ale pozostaje niedojrzały i nie potrafi wziąć na siebie odpowiedzialności. Ucieka od poważnych wyzwań. Dopiero, gdy na świat ma przyjść jego dziecko, coś w nim pęka...
Boso, ale na rowerze to trzeci pełnometrażowy film fabularny Feliksa van Groeningena. Scenariusz filmu oparty został na słynnej powieści Dimitria Verhulsta La Merditude des Choses, która niemal od razu zyskała w Belgii i Holandii status kultowej i stałą się literacką sensacją pierwszej dekady XXI wieku. Książkę przetłumaczono na kilka języków i wydano w wielu europejskich krajach, w tym w Niemczech, Włoszech, Francji, Danii i Wielkiej Brytanii.
Polski tytuł jest nawiązaniem do wydanej w 1961 roku autobiograficznej książki Stanisława Grzesiuka Boso, ale w ostrogach, opowiadającej historię chłopca wychowującego się w latach 30. XX w. na warszawskim Czerniakowie. W obu przypadkach temat jest taki sam - można być „boso”, ale gorycz życia i świadomość braku perspektyw na przyszłość najlepiej rekompensuje humor, poczucie dumy i godności.
Rzeczywistość bywa brutalna, ale bez przesady.Dziwne i poplątane są niekiedy losy ludzkie, ale zawsze z każdej sytuacji (nawet tej pozornie beznadziejnej) jest jakieś wyjście. Jednak nie wszystko zależy od nas - liczy się też łut szczęścia. Jak to wykorzystać to już inna sprawa. Możemy np. zapić się na śmierć albo odnaleźć się jako pisarz. I to już jest tylko nasza sprawa. Polecam, szczególnie tym wszystkim, którzy podchodzą do życia z pewnym dystansem i z odrobin autoironii. Septimus 11-09-2010, 22:09 mozna obejrzec Olo 01-08-2010, 13:26 Jak dla mnie - rewelacja :) devoted moviegoer 28-07-2010, 12:58
|
