Łagodny potwór – projekt Frankenstein

Jeden z ulubieńców nowohoryzontowej publiczności, Kornel Mundruczó - twórca głośnej Delty, powraca z uwspółcześnioną i przewartościowaną wersją Frankensteina Mary Shelley. Wcielając się w postać filmowca, zostaje skonfrontowany z synem, o którego istnieniu nie wiedział. Mundruczó bije się w pierś, przyjmuje odpowiedzialność za swoje dzieło. Jest nim nie tylko nieszczęsny syn, ale też - dość przewrotnie - sztuka sama w sobie. Do symbolicznych narodzin potwora dochodzi bowiem w trakcie zainscenizowanego przez bohatera-reżysera castingu. Jego syn, kruchy i niepewny, zmuszony do manifestacji własnych uczuć, popełnia morderstwo. A za nim idą kolejne, podobnie bezsensowne i wynikające z kompulsywnych odruchów jednostki nieprzystosowanej do podejmowania właściwych relacji ze światem.

Rozgrywający się w nieprzyjaźnie śnieżnej scenerii, Łagodny potwór... to zabarwione autobiograficznie wyznanie, śmiała próba odpowiedzi na pytanie: czym lub kim jest potwór, którego imieniem odgradzamy się dziś od tego, co nieludzkie, wynaturzone, prymitywne.

Pewnie niewielu ludzi zobaczy ten film,a bardzo niewielu dotrwa czy dotrwało do końca. Ja jednak uważam, że warto. Już sam tytuł(angielska wersja "Tender son - ........" brzmi lepiej) trąci prowokacją,a już sam film, który jest czymś w rodzaju wydłużonej etiudy z klimatem rodem z Kuby Rozpruwacza, niewątpliwie nią jest.
Praca kamery przez większość filmu w bliskim lub bardzo bliskim planie,pozorny brak montażu,brak tempa powodują, że możemy poczuć się naprawdę zagubieni i zdezorientowani, ale jednocześnie jest w tym filmie coś,czego nie potrafię jednoznacznie zdefiniować,co powoduje,że dajemy się wciągnąć Mundruczo w jego grę i czekamy na to co będzie "za zakrętem".

Septimus 05-06-2011, 23:39