Pod prąd

W małej, peruwiańskiej wiosce rybackiej o silnych tradycjach Miguel i jego piękna żona, Mariela - oboje głęboko wierzący i aktywnie uczestniczący w życiu miasteczka , oczekują pierwszego potomka. Jedocześnie Miguel ma głęboko skrywaną tajemnicę – łączy go namiętny romans z Santiago, malarzem, który opuścił ukochane miasto dla pasji, a z czasem - dla Miguela. Santiago jest wykluczony ze społeczności przez swoją orientację seksualną, co tym bardziej skłania Miguela do ukrywania znajomości - wbrew oczekiwaniom kochanka.

Nieoczekiwany wypadek sprawia, że Miguel i Santiago mogą się sobą cieszyć w przestrzeni publicznej, nie narażając się na ostracyzm reszty mieszkańców. Ta radość nie trwa jednak długo i Miguel staje przed ważną decyzją: czy odżegnać się zupełnie od najważniejszego w jego życiu związku, czy przyznać się do zakazanej miłości i uczcić pamięć Santiago.

Nieśpieszny i urokliwy Pod prąd nie skupia się wyłącznie na warstwie homoseksualnego związku Miguela i Santiago, tak samo ciepło ukazuje Marielę, oszołomioną faktem, jak mało znała ukochanego męża. Kręcony w Cabo Blanco Pod prąd efektownie oddaje klimat peruwiańskiego wybrzeża, jednocześnie zupełnie odbiegając od standardowego, ‘pocztówkowego’ stylu.
Reżyser o filmie:„Żyjąc wiele lat poza Peru mogłem nieco inaczej spojrzeć na społeczność, w której dorastałem; jak potrafi zniekształcić pojęcie ‘męstwa’, (podobnie jak i w większości krajów latynoamerykańskich), zubożyć i ograniczyć do je męskości i siły. W pewnym sensie Pod prąd narodził się w wyniku własnych poszukiwań odpowiedzi na pytanie czym dla mnie jest bycie prawdziwym mężczyzną i jak to się ma do orientacji seksualnej. Wiele filmów przed Pod prąd dotyczyło dyskryminacji i homofobii, jednak większość z nich próbowała uporać się z ich zewnętrznymi przejawami – prześladowaniami wobec mniejszości seksualnych ze strony społeczeństwa. Pod prąd porusza oczywiście i te kwestie, jednak wierzę, że w większości takich przypadków największym wrogiem nie jest nietolerancja otoczenia, ale nasze własne, wewnętrzne uprzedzenia. I ten aspekt homoseksualizmu chciałem uczynić ważnym wątkiem filmu. Jeśli pokonamy wewnętrzne lęki i zaakceptujemy siebie, znacznie łatwiej będzie nam stawić czoła konwenansom i przejawom dyskryminacji ze strony społeczeństwa.”