Drogi Widzu, podczas świadczenia usług przetwarzamy dostarczane przez Ciebie dane zgodnie z naszą Polityką RODO.
Kliknij aby dowiedzieć się jakie dane przetwarzamy, jak je chronimy oraz o przysługujących Ci z tego tytułu prawach.
Informujemy również, że nasza strona korzysta z plików cookies zgodnie z Polityką cookies.
Podczas korzystania ze strony pliki cookies zapisywane są zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
W każdej chwili możesz wycofać zgodę na przetwarzanie danych oraz wyłączyć obsługę plików cookies, informacje
jak to zrobić przeczytasz tutaj i tutaj.
Filmem „Kod nieśmiertelności” Duncan Jones ujawnia prawdziwą tożsamość artystyczną, udowadnia, że jest specjalistą w gatunku science-fiction. Jest to zasługą reżysera, który wykorzystując tak popularny gatunek jak thriller, stawia pytania o naturę człowieka, jednocześnie aranżując skomplikowany dramat ograniczony w czasie. Umiejętności i wspaniały warsztat imponują, świat „Kodu nieśmiertelności” wydaje się intrygujący i pełen napięcia.
Główny bohater, młody pilot wojskowego helikoptera, który rozbił się w Afganistanie - Colter Stevens (Jake Gyllenhaal), budzi się niespodziewanie w podmiejskim pociągu. Zdezorientowany przypadkowo wyjaśnia zagadkę: przybrał postać innego człowieka. Po ośmiu minutach pociąg eksploduje... Wyznaczony do wykonania specjalnego zadania, eksperymentu wojskowego o nazwie „kod nieśmiertelności”, poszukuje sprawcy zamachu. Ma kilka szans, za każdym razem zmienia przebieg wydarzeń, dowiadując się prawdy o tożsamości kolejnych pasażerów. To swoisty „Dzień świstaka” skrócony do ośmiu minut. Bohater znajduje się w pułapce czasu, życia przez krótką chwilę, gorączkowo poszukując rozwiązania tajemnicy. Tym samy niepokoje i napięcia emanujące z ekranu wynikają bardziej z wewnętrznych przeżyć niż z rozwiązań dramaturgicznych. Wykonujący polecenia staje się karykaturą żołnierza, posłusznie wykonującego rozkazy, nadzorowanego, ale jednocześnie mającego poczucie wewnętrznej misji. Ta psychologizacja czyni film ewidentnie głębszym i w większym stopniu przejmującym.
Próbują zwiększyć oglądalność, reklamując to jako "skrzyżowanie Matrixa i Incepcji". Niestety jest to mocno przewidywalna, płytka i drewnianie zagrana obraza w/w tytułów. Przebój raczej na poziomie "straight to DVD".
