Drogi Widzu, podczas świadczenia usług przetwarzamy dostarczane przez Ciebie dane zgodnie z naszą Polityką RODO.
Kliknij aby dowiedzieć się jakie dane przetwarzamy, jak je chronimy oraz o przysługujących Ci z tego tytułu prawach.
Informujemy również, że nasza strona korzysta z plików cookies zgodnie z Polityką cookies.
Podczas korzystania ze strony pliki cookies zapisywane są zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
W każdej chwili możesz wycofać zgodę na przetwarzanie danych oraz wyłączyć obsługę plików cookies, informacje
jak to zrobić przeczytasz tutaj i tutaj.
Thure Lindhardt, David Dencik, Signe Egholm Olsen, Nicolas Bro, Jon Lange, Anders Heinrichsen
Nagrody
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Rzymie 2010: Najlepszy Film
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Rzymie 2010: Nagroda Golden Butterfly
Nominacje
2011 Robert:
Najlepszy film - Nicolo Donato Per Holst
Najlepszy aktor drugoplanowy - David Dencik
Najlepszy reżyser - Nicolo Donato
Najlepsza muzyka - Jesper Mechlenburg, Simon Brenting
Najlepsza piosenka - "Dust", wyk. Claus Hempler, Jesper Mechlenburg, Simon Brenting i Nicolo Donato
Nicolo Donato został podwójnie nagrodzony na swój debiut na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rzymie.
Jury pod przewodnictwem Milosa Formana uznało “Braterstwo” za najlepszy film w konkursie, honorując najważniejszą statuetką festiwalu. „Braterstwo” to debiut fabularny Donato – dotychczas zajmował się głównie fotografią modową, realizacją teledysków, reklam i krótkich metraży.
„Braterstwo” zgłębia środowisko duńskich neonazistów, w którym najbardziej błyskotliwy spośród rekrutów – Lars – jest jednocześnie zakamuflowanym gejem.
Zawiedziony po pominięciu go przy rozdzielaniu awansów (najprawdopodobniej jako konsekwencja plotek o
jego skłonnościach homoseksualnych) Lars wydaje się kwestionować swoją męskość. Gdy trafia do neonazistowskiej grupy, gdzie jest szanowany i doceniany, wnika w nią totalnie. Poznaje tam Jimmy’ego, bodaj najbardziej agresywnego z członków grupy.
Lars staje się kimś na kształt protegowanego Jimmy’ego; razem wyjeżdżają remontować chatę jednego z liderów grupy – Ebbe. Szybko wzajemna fascynacja przeobraża się w romans zbyt intensywny, by mógł trzymany w sekrecie. Lars i Jimmy nie mają pojęcia, co robić z taką namiętnością, w której szczęście nieodłącznie wiąże się z lękiem i wstydem.
Film porusza ważną kwestię tzw. braterstwa. Pogmatwane relacje między jej członkami elektryzują, przybierając co raz inną formę: przyjaźni, twardej rywalizacji, a momentami
homoseksualnej fascynacji i pożądania. Gdy Lars edukuje grupę o Ernście Röhmie, liderze nazistowskich oddziałów SA, a jednocześnie geju, straconym w 1934 roku, ta odczuwa wyraźny dyskomfort, upierając się, że może Röhm gejem jednak nie był.
Problematyka gejowska została już tak szeroko przeanalizowana i"przegadana" w filmie, że trzeba naprawdę niebanalnego pomysłu aby powiedzieć w tym temacie jeszcze coś ciekawego. Niestety, połączenie jej z nurtem neonazistowskim takim pomysłem nie jest. Nie wyszło to na dobre ani gejom, ani neonazistom ani tym bardziej samemu filmowi.