Oslo, 31 sierpnia

Anders nie żyje. Jest wprawdzie jeszcze dość młody i przystojny, ale jeśli nie osiągnęło się sukcesu przed trzydziestką, to tak, jakby nie osiągnęło się w życiu nic. Dręczą go wspomnienia wszystkich zmarnowanych szans i ludzi, których zawiódł. Kiedyś był ambitny, miał rodzinę, przyjaciół i wielkie plany. Dzisiaj zmaga się z demonami przeszłości, uzależnieniem od narkotyków i myślą dlaczego znalazł się w „martwym punkcie”. Kiedy pojawia się szansa nowego startu, Anders powraca do dawnych miejsc i wkracza w „idealne” życie przyjaciół. Wita go miasto wypełnione melancholią i sztucznymi gestami. Wieczorem, 31 sierpnia, wracają wspomnienia. Możliwości. Wolność. I wybór.

Drugi po znakomicie przyjętym Reprise pełnometrażowy film norweskiego reżysera Joachima Triera to przejmujący portret współczesnego pokolenia trzydziestolatków. Anders mieszka w Oslo, jednak również dobrze mógłby być mieszkańcem dowolnego europejskiego miasta. Scenariusz filmu, napisany przez Triera i Eskila Vogta, jest luźno oparty na francuskiej książce Błędny ognik Pierre'a Drieu La Rochelle'a z 1931 roku.

Reżyser o filmie: „Wraz z Eskilem Vogtem chcieliśmy wykreować historię skupioną na emocjach, niemalże psychice, doświadczeniu i kryzysie egzystencjalnym. „Zgubiłem się. Co dalej?”. Oslo, 31 sierpnia jest o stanie zagubienia i tej szczególnej samotności, która towarzyszy zagubieniu".

„Doskonały obraz współczesnego pokolenia trzydziestolatków." Whit Stillman, Przewodniczący Jury, MFF w Sztokholmie

„Podróż Andersa, poprzez dźwięki i obrazy miasta, odczuwamy niemal jako pożegnalną podróż do miejsca, w którym wszystko jeszcze miało znaczenie." Allan Hunter, Screen

„Przede wszystkim studium melancholii i samotności." Kirk Honeycutt, Hollywood Reporter

grajcie to w dużej sali. Proszę.

lali 28-01-2012, 09:36

tak, sala klubowa powinna być zmodyfikowana, ponieważ przebywanie w niej wpływa negatywnie na odbiór filmów.

mm 26-01-2012, 19:39

dlaczego zawsze w sali tortur zwanej klubową??? Kolejne filmy, które chcę zobaczyć zwykle w sali klubowej - źle wyciszonej, z niewygodnymi krzesłami, przesterowanym dźwiękiem, ekranem zasłanianym przez krótkowidzów z pierwszego rzędu, za to w wygodnych fotelach w salach obok głównie mainstream i silverscreen pomocy, czy ktoś jeszcze cierpi z tego powodu

pirondel 25-01-2012, 00:03

Bardzo dobry film o samotności.

Maciek 14-01-2012, 01:12