Szczęśliwi ludzie: rok w tajdze

„W samym sercu syberyjskiej głuszy, z dala od cywilizacji, 300 osób zamieszkuje małą miejscowość Bakhtia nad rzeką Jenisej” - tak Werner Herzog, współautor i narrator filmu Szczęśliwi ludzie: rok w tajdze, rozpoczyna niezwykłą opowieść. Razem z filmowcami, którzy tam dotarli, obserwujemy rok z życia myśliwych, wędkarzy i innych osób zamieszkujących wioskę. Codzienność w przykrytym śniegiem niedostępnym regionie świata.

Syberia rozciąga się od Uralu po Pacyfik. Na tym ogromnym obszarze żyje 38 mln osób. Większa część z nich zajmuje tereny zamożnego południa. W Bakhtia, głęboko w dziczy - do której można się dostać tylko śmigłowcem, bądź łodzią - nie ma telefonów, bieżącej wody ani pomocy medycznej. Codzienne rytuały miejscowej ludność niewiele zmieniły się w ciągu ostatnich wieków, która zachowała swoje życie według własnych wartości i tradycji kulturowych. Jeśli cywilizacja ludzka zostałaby zniszczona, oni przetrwaliby dzięki wiedzy swoich przodków.

Legendarne niemieckie Studio Babelsberg, które produkowało filmy Fritza Langa, Friedricha Wilhelma Murnaua czy Alfreda Hitchcocka tym razem zaprosiło do współpracy Dmitrija Wasiukowa i Wernera Herzoga. Owocem ich wspólnych działań stał się zjawiskowy film Szczęśliwi ludzie: rok w tajdze.

Z pięknych kadrów filmu wyłania się obraz faktycznie szczęśliwych i spełnionych ludzi. Widać w nich także wielką miłość Dmitrija Wasiukowa, drugiego reżysera, do tajgi i jej mieszkańców. Malowniczym obrazom towarzyszy przepiękna, kontemplacyjna muzyka.

„Oni żyją z ziemi, są samowystarczalni i prawdziwie wolni. Nie ma podatków, nie ma rządu, nie ma prawa, nie ma biurokracji, nie ma telefonów, nie ma radia, wyposażeni są we własne wartości i normy postępowania. Jeśli cywilizacja ludzka zostałaby zniszczona, oni przetrwaliby dzięki wiedzy swoich przodków” - twierdzi Herzog.

„Narracja Herzoga, w połączeniu z tym magicznym miejscem, gdzie nie ma telefonów, podatków i innych problemów nowoczesnego życia, sprawia że ten film to coś więcej niż kolejny dokument o dzikiej przyrodzie”. Variety

„Piękny. Zapiera dech w piersiach”. The Film Pilgrim

Pelen oddechu, powolny. Piekne ujecia. Ale gesiej skorki jak przy "The Cave of forgotten dreams" nie mialam.

bizarrrrre 01-05-2012, 13:35

Ależ to piękne!

I nietypowe dla kina Charlie bo anty-lewackie :).

Ale urok tego filmu pozwala zapomnieć o niewygodzie kina.

Aga 26-04-2012, 21:46

Wszystkich zainteresowanych zapraszamy do sali kameralnej, w której od piątku będziemy prezentować ten film! Opinie oczywiście czytamy i staramy się do nich dostosować :) A że w mniejszej sali wylądował, to wina tego, że filmów tak dużo a sal tak mało... Pozdrawiamy i zapraszamy!

Kino Charlie 25-04-2012, 16:47

i ja postulat stawiam...do innej sali z tym filmem. choć jeden seans dziennie. to barbarzyństwo. do klubowej nie idę choć bardzo chcę.poczekam na cytrynę jakby co lub inne kina.

sunny 23-04-2012, 22:23

Podpisuję się pod wcześniejszymi wypowiedziami. Kocham Syberię, zwiastuny i recenzje tej produkcji nastawiają pozytywnie i jeśli byłby w studyjnej to bez zastanowienia bym poszedł, a tu widzę, że w najbliższym tygodniu będzie tylko w klubowej:( A skoro premiera dopiero teraz była to raczej nie ma się co spodziewać, że nagle wskoczy na większą salę. No chyba że Charlie miło zaskoczy:)

woland 22-04-2012, 22:50

W pełni popieramy Olę,może da się coś zrobić w tej sprawie, ciekawe czy ktoś z Kina czyta te opinie :-)

Hania i Leszek 22-04-2012, 14:34

Chcę wybrać się jutro na ten film, jedyne co mnie powstrzymuje, że seans ma się odbyć w sali tzw. klubowej - czyli sali kinowej wielkości przeciętnego tzw. dużego pokoju w blokach. Taki w film, z takimi plenerami, w tak beznadziejnej jakości? Smutne, że jedno, ponoć, z najlepszych kin w Polsce składa widzom taką propozycję...

Ola 21-04-2012, 19:33