Nie ma tego złego

Czarna jak smoła, niepoprawna komedia o samotności i seksie (...)
Międzynarodowy Festiwal Filmu i Muzyki TRANSATLANTYK

Cztery zagubione dusze i cztery zupełnie inne rodzaje samotności.

Ingeborg ubolewa, że wiek zniszczył jej atrakcyjność. Siedząc w sterylnym wnętrzu swojego mieszkania, szuka w myślach choćby jednej osoby, do której mogłaby się odezwać. Jej córka Anna nie może pogodzić się z utratą jednej piersi; wraz z nią straciła także pewność siebie i ochotę na seks. Chce znowu czuć się pożądana, wybiera więc najprostszą drogę: porno. Anders obnaża się przed kobietami, co rujnuje jego życie kawałek po kawałku. Kiedy szuka pomocy u seksuologa, jego syn Jonas, chłopiec o aparycji cherubina, nie wybrzydza wśród potencjalnych klientów. Godzi się na wszystkich - kobiety, mężczyzn, starych, młodych, pary... To jego sposób na samodzielność. Wszyscy są na swój sposób samotni, wszyscy pragną miłości i bliskości. Życie bywa boleśnie śmieszne, więc w końcu ich ścieżki zejdą się w najbardziej nieoczekiwanym dla nich miejscu.

„Czy można z historii, w której oglądamy męską prostytucję, ekshibicjonizm w parku, realizację pornograficznej produkcji i wiele ludzkich zwyrodnień uczynić krzepiący film? Okazuje się, że jak najbardziej. Duńskie Nie ma tego złego, Mikkela Bunsch-Falsa, to lektura trudna, ale znakomita.” Patryk Tomiczek, Stopklatka.pl