Kanadyjskie sukienki

Na urodzinach Zofii przenosimy się w świat polskiej wsi z lat 80tych. Urodziny te są wielką ucztą smaków, kolorów, ludzi tamtego czasu, ale przede wszystkim oczekiwaniem na przyjazd Amelii i Tadeusza - córki i męża mieszkających od 10 lat w Kanadzie. Niespodziewanie Amelia przyjeżdża sama. Przenosząc się w przeszłość poznajemy prawdziwe powody jej wyjazdu i Kanadę daleką od wymarzonego ideału całej rodziny. Brutalna prawda o ojcu i niej samej ukrywana jest przed Zofią do ostatniego momentu, a to tylko początek zawiłych historii rodzinnych. Kanadyjskie Sukienki - symbol utraconego dzieciństwa, wymuszone decyzje matki na jej dzieciach, próba zagłuszenia prawdziwej namiętności i kradzież biżuterii Poli Negri - stanowią tylko przedsmak historii, przewrotnie ukazanej oczami małego obserwatora - 9-letniego chłopca.

„Kanadyjskie sukienki“ to opowieść, która łączy w sobie obyczajową panoramę wiejskiego życia subtelnie mieszając tonację „Bożej podszewki“ i „Nie ma mocnych" z nieco łzawą nostalgią chwytającej za serce piosenki „Mein jidische Mame“. Od razu zastrzegę, że bohaterowie nie są ani kresowiakami, ani Żydami, a jednak tamte opowieści bez trudu odżywają w pamięci, gdy oglądamy losy osamotnionej w walce o godne życie swojej rodziny Zofii (Anna Seniuk). Jako matka rodu bywa dzielna, bywa zabawna, ale najczęściej zbliża się do wymiaru tragiczki. (…)

Tuż za Anną Seniuk stoi tu cały rząd znakomitych aktorek, które zagrały role soczyste, łatwe do zapamiętania: Ewa Kasprzyk, Elżbieta Jarosik, Ewa Kolasińska i tworząca fenomenalną postać kuzynki Stefki – Zofia Czerwińska. Od „Panien z Wilka“ nie było u nas filmu, który stałby się okazją do takiego koncertu gry aktorek! Oglądając „Kanadyjskie sukienki“ śmiałem się i wzruszałem.

– TOMASZ RACZEK

Saga rodzinna z kradzieżą biżuterii Poli Negri w tle. Historia oparta na faktach.

Polska wieś lat 80-ych. Zbliżają się urodziny Zofii (Anna Seniuk). Na wielkim przyjęciu specjalnymi gośćmi mają być jej mąż Tadeusz (Sławomir Fedorowicz) i córka Amelia (Magdalena Malina), którzy od 10 lat mieszkają w Kanadzie. Niespodziewanie Amelia przyjeżdża sama.

Godne zapamięta kostiumy kolory jak bardzo duzo mówią o postaci absolutnie budują Bratkowski klimat i pociąg na ciepłe i zimę narodu doskonslr wtapia sie s nastrojr dokonała zabawę kolorem odważna mocno osadzona w latach 90 nic udaje i tak snu


Zbudowany jest kostium ze od razy czytamy postać wiemy jaka bedzie to wszystko jest namalowane nawet grupy kolorów nie sa przypadkowe mozna to zauwazyc w obrzku ciele to pocztki jecze nadzieja pole dali marzenia zimne to frustracja cierpienie świetna srtyzacja barwna wiarygodna oddajacacharakter postaci biżuteria szczegóły duza znaczą ale tez fasony. I zestawienia ubrań czsamizadkalujace a jednak widac w rym sens i ze jest to po cos ,,dzieki kostiumomzbudoesne sa swietnie i opis ane kostiumem postacie warto zobaczyc.,bo srtylizacja i kostiumy doskonale psychologia postaci swietnie odziana w fason i kol wszystko jest przemyślane tez tak aby malować obrazy scena na polu dali pozwalające a pogrzeb na
Totalne malowanie kostiumem przyznaje zaskoczenie..ale cudne nie ma przypadło kazdarzecz jest po cos i to jest poruszające gratuluje piękne malowanie ciuchem jest w tym filmie

Migotka 25-01-2014, 07:24

Obsada znakomitych aktorek. Treść ciekawa.Zawiłe historie rodzinne. Prawda o Kanadzie.

Barbara Sieniuć 17-02-2013, 17:31