Perfekcyjna w każdym calu - to określenie idealnie pasuje do Eriki. Jest piękna, odnosi sukcesy w pracy, ma wokół siebie mnóstwo przyjaciół, wspaniałego partnera i spodziewa się dziecka. Jest doskonale przygotowana na jego narodziny: kupiła wszystkie niezbędne sprzęty, zaplanowała poród co do minuty, a także szczęśliwe macierzyństwo. Los jednak chciał inaczej: po przedwczesnym porodzie przychodzi na świat chore dziecko, a Erikę dopada wyjątkowo ciężka depresja poporodowa. Kobieta szuka pomocy na terapii grupowej prowadzonej, gdzie poznaje dziwaków i wariatów, w tym Rikarda mającego obsesję na punkcie tortur i własnej matki, nieśmiałą jak diabli Ann-Sofi oraz milczącego Petera. Słuchając o traumach innych ludzi, Erika powoli wraca do życia. Inspiruje ją psychologiczna zasada: życie jest jak hotel - jeśli ci się w nim coś nie podoba, po prostu zmień pokój. Kobieta wciela ją w życie bardzo dosłownie - razem z piątką pacjentów podróżuje po niewielkich hotelach. W każdym kolejnym pokoju Erika i jej towarzysze tworzą swoją osobowość od nowa, dzięki czemu mogą wspólnie przepracować swoje traumy. Uczucie odosobnienia zbliża klimatem film do słynnej tokijskiej opowieści Sophii Coppoli "Między słowami"
Film dla "doświadczonego" widza. Genialny, przejmujący, mądry. O tym, że nikt nam nie obiecał, że dostaniemy od życia to czego chcemy, że ból jest nieodłączną częścią losu każdego z nas, ale reklamy wmówiły nam, że będzie pięknie, idealnie, słodko. A kiedy dochodzi do tragedii nie potrafimy sobie z nią poradzić. Ina 30-08-2014, 21:01
|
