Kosmos

Pierwszy od 15 lat, a zarazem ostatni film Andrzeja Żuławskiego będący uwspółcześnioną adaptacją „Kosmosu” Gombrowicza. Witold i Fuks udają się do prywatnego pensjonatu. Jeden nie zdał egzaminów na prawie, drugi porzucił pracę u paryskiego projektanta. W zdawałoby się spokojnym miejscu dochodzi do dziwnych sytuacji. Wróbel zawieszony na sznurku, dziwne znaki w ogrodzie czy zniekształcone usta pokojówki skrywają tajemnicę. Nie tylko intrygująca zagadka zaprząta głowę Witolda – zakochuje się on bez pamięci w zamężnej kobiecie. Do czego to wszystko doprowadzi i kiedy zamiast wróbla zawiśnie człowiek?

„Kosmos” jest nie tyle ekranizacją, ile spotkaniem. Powieść o młodzieńcu, który odczytuje, a potem zaczyna kształtować rzeczywistość pod wpływem kilku tajemniczych znaków (powieszony wróbel, zdeformowane usta służącej, patyczek na nitce); stała się dla Żuławskiego ramą, wewnątrz której rekonstruuje kosmos własnych znaków, fascynacji, swojego kina.
Małgorzata Sadowska – Newsweek 32/2015