Blanka

Bohaterką filmu jest tytułowa Blanka, osierocona dziewczynka, która próbuje stworzyć dla siebie rodzinę. Główny wątek rozgrywa się na tle egzotycznych przedmieść i slumsów miejskich, w których Blanka spotyka kandydatów na członków upragnionej rodziny… Ale nie od razu zdaje sobie z tego sprawę.
Bezdomność dziewczynki okazuje się metaforą braku rodziny, który popycha bohaterkę ku drobnym kradzieżom, ale też uwrażliwia ją na samotność innych. Dziecięca perspektywa poruszająco łączy się tu z przyjmowaniem odpowiedzialności za najbliższych. Osadzenie akcji Blanki w przestrzeni najuboższych warstw społecznych uwypukla kwestię determinizmu kulturowego i przywołuje uniwersalne pytanie filozoficzne o to, na ile człowiek sam kreuje swój los, a na ile jest uwarunkowany środowiskiem, w którym dorastał. Nędza, jakiej doświadcza Blanka i jej przyjaciele, aktualizuje jedną z najbardziej poruszających tez współczesności: żyjemy w świecie nierównych możliwości, w którym każdy z nas ma te same pragnienia bliskości i troski.