Pan T.

Powstająca z powojennych ruin Warszawa roku 1953 to miejsce, w którym wszystko jest możliwe. Wszechobecna niepewność, donosy i kontrola oswajane są wódką i dobrym towarzystwem, w podziemiach kościoła daje się słyszeć jazz, a przypadkowe spotkanie w toalecie z I sekretarzem Bolesławem Bierutem może zakończyć się niespodziewaną nietrzeźwością. To wszystko zna z własnego doświadczenia niejaki Pan T. – uznany pisarz, który mieszka w hotelu dla literatów. Mężczyzna utrzymuje się z korepetycji dawanych pięknej maturzystce, z którą łączy go płomienny romans. Pewnego dnia do sąsiedniego mieszkania wprowadza się chłopak z prowincji, który marzy o karierze dziennikarza. Pan T. staje się dla niego mistrzem i nauczycielem. Życie głównego bohatera nabierze tempa, gdy władze zaczną podejrzewać go o niecne zamiary wysadzenia Pałacu Kultury i Nauki, ponętna uczennica zaszokuje go niespodziewanym wyznaniem, a Urząd Bezpieczeństwa zacznie śledzić każdy jego ruch. W tej rzeczywistości pełnej absurdów trudno będzie zachować powagę.

Niestety PORAŻKA! Film słabiutki; zmarnowana wspaniała historia, bezsensownie powolna akcja, wspaniali aktorzy niewykorzystani.
Podej rzewam, że jest to wynikiem przemontowania filmu, aby opowiedzieć o Tyrmandzie, a pominąć szczegóły biograficzne. ...ale to tak jakby zrobić film o Chopinie nie pokazując fortepianu. Gdzie jest JAZZ!?!Wszystko tylko po to, aby uniknąć płacenia synowi Tyrmanda za prawa do sfilmowania "Dzienników"?
Trzeba było kupić te prawa, zamiast robić nijakiego czarno-białego gniota o kolorowym człowieku!

Abdyjasz Plwocina 05-01-2020, 06:52