Drogi Widzu, podczas świadczenia usług przetwarzamy dostarczane przez Ciebie dane zgodnie z naszą Polityką RODO.
Kliknij aby dowiedzieć się jakie dane przetwarzamy, jak je chronimy oraz o przysługujących Ci z tego tytułu prawach.
Informujemy również, że nasza strona korzysta z plików cookies zgodnie z Polityką cookies.
Podczas korzystania ze strony pliki cookies zapisywane są zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
W każdej chwili możesz wycofać zgodę na przetwarzanie danych oraz wyłączyć obsługę plików cookies, informacje
jak to zrobić przeczytasz tutaj i tutaj.
Biograficzna historia o relacji Elvisa Presleya z jego menedżerem Tomem Parkerem, który był odpowiedzialny za prowadzenie kariery i ogromne powodzenie komercyjne piosenkarza.
Wspaniały film. Jeśli dotąd nie byliście fanami Elvisa Presleya to po tym filmie staniecie się nimi a już z pewnością zostaniecie fanami utalentowanego Austina Butlera. Chociażby dla tej kreacji warto iść na seans. I oczywiście dla pięknej ścieżki dźwiękowej. Czego nowego dowiadujemy się o królu Rockandrolla? Że dorastał wśród czarnoskórych i od nich chłonął muzykę, ich świadomość swojego ciała ukształtowała późniejsze ruchy artysty. Ogromny usmiech i śmiech wywoływały u mnie występy piosenkarza, podczas których rozpalał kobiety z publiczności, które piszczały i mdlały, natomiast starszy pan siedzący koło mnie cały czas podrygiwal nóżką. Widać mu się podobało. Może przywoływało to jakieś wspomnienia. Koniec filmu jest oczywiście bardzo wzruszający, wzmacnia to zabieg wplecenia oryginalnego występu, jednego z ostatnich zarejestrowanych. Film jest bardzo dynamiczny, zrobiony w stylu teledyskowym, trochę komiksowym, takim typowym dla Baza Luhrmanna. Ogólnie polecam. Austin Butler zasłużył na Oscara. Sprawił, że Elvis żyje.
