Mój syn Ezra

Historia nastoletniego Ezry i jego ojca, Maxa, który jest komikiem zainspirowały osobiste doświadczenia scenarzysty filmu, Tony’ego Spiridakisa. On też wychowuje syna będącego w spektrum autyzmu. Dorosły dziś Dimitrim z powodzeniem pracuje jako dziennikarz muzyczny. Ponieważ scenarzyście zależało, by jego film obalał stereotypy, postanowił konsultować ze swoim synem różne zagadnienia dotyczące osób neuronietypowych. „Im częściej z nim rozmawiałem o głównej postaci, tym łatwiej pisało mi się o Ezrze”, wyznał. Tak powstał scenariusz inny niż wszystkie: autentyczny.


To, co wyróżnia „Mojego syna Ezrę” od dotychczasowych seriali i filmów z bohaterami w spektrum, to szczerość i humor. Nie zobaczymy tu genialnego nastolatka o nadprzyrodzonych zdolnościach. Zobaczymy za to młodego chłopaka w spektrum, prawdziwego - takiego z krwi i kości. Poznamy jego rodzinę i typowe problemy, z jakimi zmagają się rodzice po rozwodzie.

Życie aspirującego komika Maxa Bernala to chaos i improwizacja. Po rozwodzie znów mieszka z ojcem i bez większych sukcesów próbuje przebić się w świecie komedii. Z byłą żoną drze koty w sprawie opieki nad autystycznym synem o imieniu Ezra, którego kocha nad życie. Na pewno Max nie jest encyklopedycznym wzorcem statecznego ojca, ale serca nie można mu odmówić.

Gdy dowiaduje się, że jego była żona za namową lekarza chce umieścić Ezrę w szkole specjalnej, Max bez jej wiedzy zabiera syna w podróż przez Stany. Nie chce pozwolić, by szkolne mury oddzieliły chłopca od zwykłego życia i na zawsze zamknęły go w jego własnym świecie. Wierzy, że inność Ezry nie jest wyrokiem skazującym go na funkcjonowanie na marginesie tzw. normalnego świata.

Eskapada pełna szalonych perypetii i niezwykłych spotkań będzie dla ojca i syna okazją do odkrycia na nowo łączącej ich więzi i przeżycia przygód, które udowodnią, że „normalność” jest przereklamowana.