Realizacja tego, imponującego rozmachem, epickiego fresku ukazującego dzieje wyprawy
hiszpańskich konkwistadorów w głąb amazońskiej dżungli obfitowała w wiele spięć i nieporozumień
między reżyserem a głównym aktorem. Kinski w jednej z wielu kłótni nazwał Herzoga pogardliwie
,,reżyserem karłów” (co miało stanowić aluzję do jego wcześniejszego filmu, ale również stawiać
samego Kinskiego na przeciwległym biegunie miary aktorskich umiejętności).
Mimo realnej groźby zaprzestania realizacji filmu, morderczy wysiłek doprowadzono jednak do
końca. W efekcie tej trudnej współpracy powstało dzieło niezwykłe, oddziaływające siłą wykreowanej
wizji fascynującego i przerażającego zarazem zielonego piekła amazońskiej dżungli, ale także
niezwykłością kreacji Klausa Kinskiego. Aguirre stojący na czele wyprawy konkwistadorów wyrusza,
by tak jak wszyscy odnaleźć w lasach Amazonii mityczne Eldorado, ale także i po to, by założyć tam
nowe, idealne państwo, zasiedlone nowym rodzajem ludzkiego gatunku. Aguirre - monstrualny
führer - bez reszty owładnięty stworzonymi przez siebie mitami - wkracza w ten świat w złudnym
blasku potęgi swej pychy i aroganckiego przekonania o sile swych rojeń. Opuszcza go zhańbiony,
unurzany w ohydzie swych czynów, pokonany przez odwieczne, magiczne moce natury. Żywioł, który
chciał sobie podporządkować, bierze tym okrutniejszy odwet, że odbiera mu wiarę w potęgę jego
idée fixe.
|
