HYDROZAGADKA (1970), reż. Andrzej Kondratiuk
Tytułową zagadką jest niewytłumaczalne znikanie wody w Warszawie podczas największych upałów. Nad jej rozwiązaniem biedzi się naukowiec, profesor Milczarek (Wieslaw Michnikowski). Pomaga mu nieustraszony detektyw As (Józef Nowak), który podejmuje nierówną walkę z tajemniczym, demonicznym przeciwnikiem, sprawcą całej wodnej afery. Trop prowadzi najpierw do ciemnego typa zwanego Plamą, a potem do egzotycznego Maharadży. Swoją telewizyjną komedię Andrzej Kondratuik utrzymał w konwencji groteski i parodii znanych filmów sensacyjnych i opowieści komiksowych. Większość gagów, postaci i humorystycznych sytuacji widzowie znają już z ekranów. Reżyser zadbał o to, by trzymać publiczność w napięciu, ale też zaserwować jej sporą dawkę rozrywki. Jest więc w filmie taniec brzucha i mężczyzna pojawiający się niespodziewanie w haremie, a także komiczny Maharadża Kaburu, którego odtwarza niezrównany Roman Kłosowski.

WILK I ZAJĄC (1968-1973), reż. Vladimir Tarasov , Alexey Kotyonochkin
"Nu, zajac, pagadi!" - ten okrzyk to znak rozpoznawczy jednego z największych osiągnięć radzieckiej kinematografii dziecięcej. Pomysł serialu oparty został na prostym pomyśle - wilk (ten zły) goni Zająca (tego dobrego). Odbywa się to przy pomocy miejskiej komunikacji (trolejbus) czy walca, w różnych dziwnych miejscach (np. w Domu Młodego Technika ).
W zamyśle twórców miał to być wzór dany dzieciom, serial pokazywał bowiem jak należy się "właściwie" zachowywać (Zając był zawsze grzeczny, a to Wilk rozrabiał). W trakcie emisji filmu okazało się jednak, że dzieci bardziej lubią Wilka, bo to jemu nic się nie udaje, a Zając jest po prostu zbyt miły...