19 lutego, dokładnie w 15-tą rocznicę śmierci Dereka Jarmana, zapraszamy na jedyne w swoim rodzaju zdarzenie ekranowe - BLUE (1993), ostatnią realizacją zmarłego na AIDS w 1994 roku wybitnego brytyjskiego artysty awangardowego.


BLUE to obraz, który w całości składa się z błękitnego ekranu, muzyki (m.in. Brian Eno) oraz głosów docierających spoza kadru (m.in. Tilda Swinton): dociekających znaczenia koloru, odkrywających najróżniejsze skojarzenia, ujawniających skrywane tajemnice, opisujących kolejne stadia choroby. Jest rodzajem intymnego dziennika człowieka, który ślepnie i zdaje sobie sprawę, że wkrótce umrze. Ostatnim kolorem, który widział reżyser, Derek Jarman był właśnie niebieski - stąd tytuł filmu.


Mimo prostoty i chłodu środków wyrazu, uchodzi za jeden z najbardziej radykalnych, wstrząsających obrazów w historii filmu. Jest pewnego rodzaju requiem nie tylko dla Jarmana, ale wszystkich jego przyjaciół, którzy umarli na AIDS.


Michael Derek Elworthy Jarman (ur. 31 stycznia 1942 w Northwood w Wielkiej Brytanii, zm. 19 lutego 1994 w Londynie) - brytyjski artysta awangardowy: reżyser filmowy, malarz, scenarzysta, scenograf, poeta i pisarz. Na początku lat siedemdziesiątych XX w. współtworzył wraz z Genesisem P-Orridge'm kolektyw artystyczny The Exploding Galaxy. Jawny homoseksualista, który jako pierwszy w Wielkiej Brytanii odważył się otwarcie zajmować się tematyką homoseksualną w reżyserowanych przez siebie filmach. Zaliczany do nurtu filmowego postmodernizmu, jak również new queer cinema i kontrkultury punk.