"Rumuńskim kinem, które wciąż kojarzy się z głęboką prowincją Europy, zachwyca się teraz cały świat. Mówi się nawet o rumuńskiej Nowej Fali, która na wzór francuskiej czy czeskiej zaczyna wywierać wpływ na rozwój X Muzy.(...)
(Janusz Wróblewski "Rumun potrafi" Polityka (nr 38 z 22.09.2007)

Kino Charlie oraz Rumuński Instytut Kultury zapraszają na całoroczny przegląd najlepszych dokonań rumuńskiego kina fabularnego i dokumentalnego ostatnich lat, takich reżyserów, jak Cristi Puiu, Radu Muntean, Radu Gabrea, Nae Caranfil, Cristian Mungiu, Napoleon Helmis, Florin Iepan.

Większość z prezentowanych filmów nigdy wcześniej nie gościła na ekranach polskich kin.

Dla ułatwienia odbioru wszystkie filmy prezentowane będą z polskimi napisami.

W marcu zaprezentujemy dwa filmy: komedię FILANTROPIA / FILANTROPICA (2002), scenariusz i reżyseria Nae Caranfil, oraz dokument DZIECI Z DEKRETU (2004) w reżyserii Florin Iepan.


19 marca 2009 r. - DZIECI Z DEKRETU (2004)

W październiku 1966, Nicolae Ceauşescu wydał słynny Dekret nr 770, który zabraniał Rumunkom dokonywania aborcji, pod karą pozbawienia wolności. Jedynie kobiety, które przekroczyły wiek lat 40, albo miały już przynajmniej czworo dzieci miały prawo do przerwania ciąży.

Dokument Florina Iepana opowiada historię tego przerażającego eksperymentu społecznego: przez 23 lata, czas obowiązywania dekretu (który był jednym z trzech pierwszych praw zniesionych natychmiast po rewolucji w grudniu 1989) w Rumunii urodziło się przeszło 2.000.000 niechcianych dzieci, umarło najmniej 10.000 kobiet, ofiar przeprowadzanych potajemnie aborcji.

Społeczeństwo nacjonalistyczno-komunistyczne stworzone przez Ceauşescu, doskonale zrekonstruowane przez reżysera za pomocą zeznań niektórych osób uwikłanych bezpośrednio w zdarzenia, obrazów archiwalnych albo szlagierów z tamtych czasów, jest postrzegane niczym ogromne więzienie, w którym zawodowy sukces kobiet zależy od "produkcji dzieci", seks staje się zdarzeniem uważnie planowanym, osobnicy bez żadnego przygotowania medycznego stają się w jedną noc "lekarzami", by zarobić dobre pieniądze kosztem nieszczęśliwych ciężarnych i tysiące mężczyzn (lekarzy, prokuratorów, milicjantów, agentów Securitate, informatorów), powołanych do sprawowania nadzoru nad życiem intymnym wszystkich kobiet uznanych za płodne. Ponadto, ponieważ wymarzony przez komunistów Nowy Człowiek musiał być doskonały, dzieci niepełnosprawne od urodzenia są niechciane nawet przez państwo i wysyłane do prawdziwych sierocińców grozy, o najwyższym wskaźniku umieralności dzieci w Europie (około 50%)
Dzieci z Dekretu miał swoją światową premierę w październiku 2004 roku, na jednym z najważniejszych międzynarodowych festiwali filmu dokumentalnego w Europie. (IDFA, Amsterdam). Następnie, film był prezentowany i nagradzany na licznych festiwalach oraz emitowany w telewizjach Europy, Azji i Ameryki.

"Głównym założeniem - w znacznej mierze zrealizowanym - Florina Iepana było dowiedzenie, że nie tylko były dyktator jest winny tego co się stało w tamtej epoce, ale cały system ceauşei, którzy korzystali z wydawanych przez władzę rozkazów do realizowania własnych celów.
Mówienie o tym nadzwyczajnym dokumencie (nad którym reżyser pracował prawie sześć lat we współpracy z kilkoma zagranicznymi specjalistami z tej dziedziny), że jest poruszający albo wstrząsający to o wiele za mało. Dzieci z dekretu to w pierwszej kolejności film, który walczy o to, by nie zapominano i nie popełniano błędów przeszłości. (...) Powinni go obejrzeć wszyscy ci, którzy są/mogliby być rodzicami/dziećmi "dekretników". Krótko mówiąc, my wszyscy." - Mihai Fulger, Observator cultural



26 marca 2009 r. - FILANTROPIA / FILANTROPICA (2002)

W Bukareszcie naszych czasów, wyjść do miasta w sobotni wieczór z piękną kobietą to, z finansowego punktu widzenia, ryzykowne posunięcie. Ovidiu, skromny profesor liceum, nie mógłby sobie na to pozwolić. A jednak, nie ma nic przeciwko temu, gdyż zakochał się bez opamiętania w Dianie, dwudziestoletniej dziewczynie o zachciankach modelki. W poszukiwaniu źródła dochodów nieco konkretniejszych niż jego marna profesorska pensja, Ovidiu nurkuje w fascynującym i zarazem okrutnym świecie: mafii żebraków...

"Mój film traktuje o żebrakach, ale nie należy pojmować tego tak dosłownie, dlatego też zaczyna się od syntagmy "Był sobie pewnego razu." To film ironiczny, film w duchu Brechta w pewnym sensie, oderwany poniekąd od realiów poprzez baśniową warstwę. Jest inspirowany rzeczywistością, ale to, co widać na ekranie nie jest życiem, jakie prowadzimy z dnia na dzień."- Nae Caranfil

"Scenarzysta inteligentny i zręczny, Caranfil wydobywa spod warstwy kurzu obowiązujące komunały, wyciska łzy (śmiechu) z prozy codzienności i nie zapomina ani na chwilę, że Inwencja (nie Imitacja) jest najpewniejszą drogą do Kina dobrej jakości." - Alex Leo Şerban, "Libertatea"

Nagrody:
Nagroda Młodego Jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmów o Miłości z Mons (2002);
Nagroda UCIN za najlepszy film (2001)
Nagroda UCIN za najlepszy scenariusz (2001)
Nagroda UCIN za najlepsze kostiumy (2001)