W roku naszego jubileuszu postanowiliśmy zainaugurować kilka zupełnie nowych filmowych cykli. Po charlie experience, Charlie Anniversary, przyszedł czas na charlie.doc.

charlie.doc to spotkanie z dokumentem. Zarówno tym polskim, jak i tym światowym. Tym najnowszym, jak również tym sprzed wielu, wielu lat. W ramach tego cyklu przewidujemy prezentacje sylwetek najwybitniejszych dokumentalistów polskich i zagranicznych, niejednokrotnie połączone ze Spotkaniami z twórcami.

Bohaterem kwietniowego wydania będzie jeden z najbardziej utalentowanych dokumentalistów młodego pokolenia - TOMASZ WOLSKI.

Tomasz Wolski urodził się 25 listopada 1977 roku w Gdyni.

W Grudziądzu ukończył I Liceum Ogólnokształcące. Następnie rozpoczął studia dziennikarskie na Uniwersytecie Jagiellońskim. W trakcie nauki pracował m.in. jako bileter w kinie oraz dziennikarz Przekroju.

W 2002 r. rozpoczął dokumentalny kurs w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy pod kierunkiem Marcel Łozińskiego, Jacka Bławuta, Jacka Petryckiego oraz Katarzyny Maciejko-Kowalczyk.

W 2004 oraz 2005 r. wziął udział w warsztatach filmowych Berlinale Talent Campus,

Jest współreżyserem oraz jednym z operatorów filmu dokumentalnego "Born dead" Jacka Bławuta.

Mieszka i pracuje w Krakowie.

Spotkanie z Tomaszem Wolskim poprowadzi Magdalena Wojciechowska.



W programie:


AKTORZY (2009) - POLSKA PREMIERA !!!

Zbiorowy portret kilku aktorów, legend polskiego filmu, którzy zostali uchwyceni podczas pracy na planie filmowym Jacka Bławuta "JESZCZE NIE WIECZÓR". Kamera przygląda się m.in. Ninie Andrycz, Romanowi Kłosowskiemu, Beacie Tyszkiewicz, Irenie Kwiatkowskiej w przerwie pomiędzy ujęciami.



KLINIKA (2006)

Zbiorowy portret pacjentów zwykłego polskiego szpitala. Ludzie podczas wykonywania swoich codziennych czynności rozmawiają z nimi o ich życiu, radościach i smutkach. Rozmowy te są dla wielu z nich jedyną możliwością podsumowania swojego życia.

Nagrody:

Grand Prix - DokumentART, Niemcy, 2007

Nagroda Jeana Vigo - Punto de Vista, Hiszpania, 2007.

Najlepszy dokument - Międzynarodowy Festiwal Filmowy Era Nowe Horyzonty,2006.

Dyplom Honorowy - Krakowski Festiwal Filmowy, 2006.

Nagroda Główna - Wrocławski festiwal Filmowy "Najnowsze Kino Polskie - Cinegrad", 2007.

Nagroda dla filmu dokumentalnego - Multimedia Festiwal Filmów Optymistycznych "Happy End", 2007.

Złote Nożyczki - Festiwal Filmowy "Wakacyjne Kadry", 2006.

"Filmowy Pagórek" Nagroda Główna - Letni festiwal - Kino Niezależne "Filmowa Góra", 2006.

"Mały Pagórek" w kategorii dokument - Letni festiwal - Kino Niezależne "Filmowa Góra", 2006.

Nagroda Główna - Festiwal "Slamdance on The Road", 2007.

II nagroda - Festiwal Filmów Niezależnych "Bartoszki Film Festival", 2007.

Naroda dla filmu dokumentalnego - Festiwal Filmów Komediowych i Niezależnych "BAREJAda", 2007.

II Nagroda - Międzynarodowy Festiwal Filmowy "Ofensiva", 2007.

Nagroda Studia OPUS FILM - Festiwal Mediów "Człowiek w zagrożeniu",2007.

Złota Framuga - Festiwal Filmowy "Drzwi", 2008.

Prasa o filmie:

"Rewelacyjne kino! Coś w rodzaju realizmu magicznego. Bo niby patrzymy na prawdziwy szpital, ale jakby nieprawdziwy, magiczny." - KULTURAONLINE.PL, Mariola Szczyrba

"Bohaterowie "Kliniki" kwitną. W oku kamery, czując zainteresowanie, otwierają się, opowiadają o sobie, czują się ważni. Poza tym mam wrażenie, że w tym szpitalu jest im dobrze. Z radością spijają komplementy, jacy to są wspaniali, bo potrafią sami zawiązać sobie buty. Cieszą się tym jak dzieci." - GAZETA WYBORCZA, Tomasz Kwaśniewski

"Film powstał 30 lat po klasycznym "Szpitalu" Krzysztofa Kieślowskiego. Co za kontrast! Szpital z filmu Kieślowskiego w porównaniu z dzisiejszą kliniką wydaje się prymitywnym wojennym lazaretem. Inne jest też podejście do tematu. Wolskiego nie interesuje finansowanie służby zdrowia, strajki lekarzy i pielęgniarek - zostawia to mediom." - GAZETA WYBORCZA, Tadeusz Sobolewski

"Swoisty wdzięk filmu zasadza się na luźnych, niepowiązanych ze sobą wprost, krótkich wymianach zdań, których tematyczna mozaikowość, oddaje zróżnicowanie społecznego statusu i życiowych doświadczeń pacjentów, a przez to - także ludzkich losów w ogóle." - KINO, Tadeusz Szyma


ZŁOTA RYBKA (2008)

Codzienne życie wychowanków Domu Pomocy Społecznej, którzy przygotowują się do wystawienia w teatrze spektaklu "Bajka o Złotej Rybce". Opowieść o kolorowym świecie osób upośledzonych, o ich małych marzeniach: Kamil chce zobić prawo jazdy na windę, Marek marzy o antenie, Michał nie wyobraża sobie życia bez sprzątania, Witek natomiast nienawidzi sprzątać, więc pragnie zostać portierem, a Adaś dobrze zagrać w spektaklu rolę złotej rybki.

Nagrody:

Wrocławska Nagroda Filmowa - Międzynarodowy Festiwal Filmowy Era Nowe Horyzonty, 2008.

Nagroda Publiczności - Krakowski Festiwal Filmowy, 2008.

Nagroda Studentów Krakowa - Krakowski Festiwal Filmowy, 2008.

Prasa o filmie:

"Bohaterami pierwszego "dużego" filmu Tomka Wolskiego są pacjenci jednego z krakowskich szpitali. Starsi ludzie, schorowani, a mimo to uśmiechnięci i żartujący, chętnie mówiący o swoim życiu. Czasem barwnym, czasem po prostu normalnym." - GAZETA POMORSKA, Daniel Dreyer

"Pokazana jako drugi film tego dnia "Klinika" zapewniła sporą dawkę emocji - udało się pobudzić do ożywionej reakcji, uśpioną dotychczas, publikę. Tomasz Wolski - autor dokumentu - wchodzi z kamerą do krakowskiej Kliniki Chorób Zakaźnych. Tam udaje mu się trudna - i cenna w fachu dokumentalisty - rzecz. Mianowicie, potrafi uchwycić pacjentów szpitala w naturalnych, szczerych rozmowach. W "Klinice" nie znajdziemy wystudiowanych póz, kreowania własnego wizerunku. Zamiast tego jest cierpienie i udręka wieku starczego - pokazane bez koloryzowania, ale z empatią. - GAZETA WYBROCZA, Jerzy Armata

"Na bohaterów trzeba jednak umieć spojrzeć, wydobyć z nich to, co potem "zagra" w filmie. Nie każdy dokumentalista ma tę umiejętność, nie wystarczy bowiem skierować oko kamery na człowieka, dobrze jest wiedzieć, co się chce powiedzieć." - FILMWEB, (ak)

"Film obfituje w wesołe wątki i w ten sposób przekonuje nas do swoich bohaterów, których niepełnosprawność w kulturze jest tematem tabu. W pewien sposób Wolski odkrywa przed nami inny wymiar człowieczeństwa. Mieszkańcy Domu Pomocy Społęcznej nie mają dostępu do wszystkich sfer życia, a jednak kamera Wolskiego zarejestrowała coś, czego zdaje się nam brakować." - MAGDALENA KUBICA

"Można powiedzieć, że uczucia grona bohaterów "Złotej rybki" często manifestują się z całą, jakby pierwotną i nieposkramianą przez kulturowe nawyki, siłą. Stwarza to na ekranie swego rodzaju wizualne laboratorium psychologiczne, a nawet w pewnym zakresie socjologiczne i etyczne, w którym zachowania i reakcje bohaterów filmu jawią się w bardzo przejrzystej, elementarnej postaci i nabierają modelowego wręcz charakteru." - KINO, Tadeusz Szyma

"Trudno odeprzeć śmiech, kiedy obserwujemy ciągłe starania Witka o zwolnienie z wykonywania obowiązków: "Panie Krzysiu, ja mam dziś dupresję(...), jestem słaby i głodny". Takich zabawnych momentów jest zdecydowanie więcej. W rezultacie publiczność niemal rechocze w trakcie seansu." STOPKLATKA, Lech Moliński

"Normalność czuć w filmie na każdym kroku. Nie ma tu ani nadmiernego pochylania się nad ograniczeniami bohaterów, wyolbrzymiania odmienności, nie znajdziemy tu analizy ich miejsca w społeczeństwie. Świat mieszkańców placówki jest zwyczajny, choć pozbawiony wstydu, pretensjonalności i hipokryzji towarzyszącej ludziom zdrowym. - GAZETA WYBROCZA, Katarzyna Kamińska