W roku naszego jubileuszu postanowiliśmy zainaugurować kilka zupełnie nowych filmowych cykli. Po charlie experience, Charlie Anniversary, przyszedł czas na charlie.doc.

charlie.doc to spotkanie z dokumentem. Zarówno tym polskim, jak i tym światowym. Tym najnowszym, jak również tym sprzed wielu, wielu lat. W ramach tego cyklu przewidujemy prezentacje sylwetek najwybitniejszych dokumentalistów polskich i zagranicznych, niejednokrotnie połączone ze Spotkaniami z twórcami.

Bohaterem pierwszej odsłony charlie.doc jest Andrzej Munk. W ubiegłym miesiącu zaprezentowaliśmy 4 jego dokumenty z pierwszej połowy l. 50-tych. W marcu zapraszamy na drugie spotkanie z Munkiem-dokumentalistą i jego filmami powstałymi po 1955 roku.

"Osobę i dzieło Andrzeja Munka (1921-1961) otacza legenda, której źródeł szukać należy w jego przedwczesnej, tragicznej śmierci, ale nade wszystko w przekonaniu, że to, co w sensie twórczym pozostawił i to, czego nie zdążył już dokonać zawiera jakąś tajemnicę. Przekonanie to wynika z doświadczeń, które płyną ze spotkań z tymi filmami, które podpisał i z przeczucia, iż jego nagłe odejście przerwało ważny nurt dziejów polskiego kina, nurt osobny, nie mający swych tożsamych duchowo współbratymców i kontynuatorów. (...) Andrzeja Munka zawsze pasjonował eksperyment artystyczny. Tak przecież należy widzieć próby z pierwszego okresu jego twórczości. Fabularyzacja form dokumentalnych - bądź widząc rzecz odwrotnie - stosowanie w późniejszym czasie elementów poetyki dokumentu w obrazowaniu zdarzeń fabularnych, było w latach 50. wyrazem nowych, właśnie eksperymentalnych poszukiwań innych niż zastane formy artystycznego wyrazu. Jednakże Andrzej Munk eksperyment formalny traktował w sposób szczególny. W większości przypadków, a widać to zwłaszcza w pierwszym, uznajmy iż dokumentalnym okresie jego twórczości, był on jednocześnie wyrazem moralnego sprzeciwu wobec narzucanym zadaniom propagandowym, sprzeciwu wobec uniformizacji ideologii i norm estetycznych. Ich demitologizację w pierwszym okresie swych twórczych działań osiągał przez odkrywanie obecności rzeczywistych ludzi w zaprogramowanej przez ideologię nierzeczywistości i poprzez poszukiwanie takich form filmowego obrazowania, które burzyć będą pewne obowiązujące konwencje. Andrzej Munk był dokumentalistą niepokornym. Takim artystą pozostał także w swej późniejszej twórczości fabularnej."

Ewelina Nurczyńska-Fidelska

W programie:

1. Niedzielny poranek, 1955
2. Błękitny krzyż, 1955
3. Spacerek staromiejski, 1958
4. Polska Kronika Filmowa Nr 52/1959, A-B, Nr 39/1961, B