RETROSPEKTYWA OTARA JOSSELIANIEGO

1) Chantrapas, Francja 2010
2) Ogrody jesieni, Francja, Włochy, Rosja 2006
3) W poniedziałek rano, Francja 2002
4) Był sobie drozd, ZSRR 1970
5) Cierpkie wino, ZSRR 1966


CHANTRAPAS
Chantrapas
Francja, Gruzja/France, Georgia 2010, 122 min
REŻYSERIA/DIRECTOR Otar Josseliani
SCENARIUSZ/SCREENPLAY Otar Josseliani
ZDJĘCIA/CINEMATOGRAPHYLionel Cousin, Julie Grunebaum
OBSADA/CASTDavid Tarielashvili, Tamuna Karumidze, Fanny Gonin
PRODUKCJA/PRODUCTIONPierre Grise Productions

Najnowszy film Otara Josselianiego, doskonale przyjęty na tegorocznym festiwalu w Cannes. "Chantrapas" to błyskotliwie opowiedziana historia o artyście, Nicolasie, którego najważniejszym celem życiowym jest zdobycie wewnętrznej wolności. Aby osiągnąć ten cel opuszcza rodzinną Gruzję i emigruje do Francji, ojczyzny wolności. Jednak wkrótce okaże się, że spełnienie marzeń nie jest tak proste jak się wydaje...

The latest film of Otar Iosseliani.presented in Cannes festival in 2010. Nicolas is an artist, a filmmaker, who asks for nothing more than to be able to express himself in freedom. Freedom that is the cause of many problems... He leaves his native country, Georgia for France - land of freedom and democracy. But the "state of grace" will be short lived...


OGRODY JESIENI
Jardins en automne/Autumngardens
Włochy, Francja, Rosja/ Italy, France, Russia, 2006, 120 min
REŻYSERIA/DIRECTOROtarJosseliani
SCENARIUSZ/SCREENPLAY OtarJosseliani
ZDJĘCIA/CINEMATOGRAPHYWilliam Lubtchansky
OBSADA/CASTSeverin Blanchet, JacyntheJaquet, OtarIosseliani, Lily Lavina
PRODUKCJA/PRODUCTION Pierre Grise Productions, Cinemaundici

Vincent jest francuskim ministrem rolnictwa i bon vivantem. Ma władzę, przywileje, limuzynę, jest towarzyski i elegancki, lubi dobrze zjeść. Chętnie poluje z afrykańskimi delegatami, noce spędzając w towarzystwie pięknej kochanki.Jednak wszystko co dobre, szybko się kończy- Vincent traci stanowisko i kobietę, jego następca wymienia w gabinecie nawet popielniczki, a sam zdegradowany wraca do kawalerskiego, paryskiego życia na utrzymanie matki. Spotykając dawnych znajomych i narzeczone, pijąc wino w niewielkim bistro, powoli odnajduje radość życia. "Ogrody jesieni" to mały-wielki film, afirmacja beztroski, codzienności i prostoty. Josselianni, obdarzony niezwykłym zmysłem obserwacji, łączy precyzję technika z nonszalanckim podejściem do filmu, wschodnie poczucie humoru z francuskim uwielbieniem życia, dał widzom obraz ciepły, pozytywny, na każdym kroku zaskakując jakąś niespodzianką.

Vincent is a powerful minister with an immense office, innumerable staff, a limousine and a beautiful wife, Odile, who spends all his money. But his world is transformed when the people he has ignored for so long, rise up in protest and force him to step down. Finding himself alone, back in his childhood apartment, his friends re-acquaint him with the simple pleasures of music, drinking, flirting and the beauty of public gardens. "Autumn gardens" a delicately flavoured, gentle, charming movie, with a characteristic surreal tinge.


W PONIEDZIAŁEK RANO
Lundi matin/ Monday Morning
Francja, Włochy/ France, Italy 2002, 120 min
REŻYSERIA/DIRECTOR: Otar Iosseliani
SCENARIUSZ/SCREENPLAY: Otar Iosseliani
ZDJĘCIA/CINEMATOGRAPHY: William Lubtchansky
OBSADA/CAST: Jacques Bidou, Anne Kravz-Tarnavsky, Narda Blanchet, Radslav Kinski
PRODUKCJA/PRODUCTION: Martine Marignac, Maurice Tinchant, Roberto Cicutto, Luigi Musini; Pierre Grise Productions, Rhne-Alpes Cinzma, Mikado

Opowieść o mężu i ojcu, który porzuca pracę i rutynę, aby w końcu poczuć, że żyje. Decyduje się na podróż do Wenecji i wolność nic nie robienia. Vincent do przełomowego momentu pracował w fabryce wśród huku maszyn i gryzących oparów. O ile ciekawsze od domowych pieleszy i mechanicznej pracy są weneckie kanały i ekscentryczni mieszkańcy miasta na wodzie. Jednak to nie tylko opowieść o ucieczce od codziennej rutyny, ale również pełna refleksji historia powrotu. Słodko-gorzką atmosferę filmu dopełnia subtelny ironiczny humor oraz galeria barwnych postaci. W 2002 roku na festiwalu w Berlinie film ten został nagrodzony Srebrnym Niedźwiedziem za reżyserię i nagrodą krytyków (FIPRESCI).

A story told quietly of Vincent a welder at a large and seemingly toxic plant along the Rhône, living in a village with his sons, wife, and mother, saying little to each other. Vincent paints; some of what he sees is artifice. The sounds are of trains, boats, factory horns, and people singing. Men watch women, sometimes priests join in the looking, sometimes not. A crocodile appears in a garden. With money his father gives him, Vincent takes a journey to Venice. He sees the city from a roof top, the view is a gift from a friend. One of his sons hang-glides with a girl friend. Vincent comes home to go back to work. What is it to taste wine and to be alive? Otar Iosseliani won in 2002 on Berlin International Film Festival Silver Berlin Bear and FIPRESCI Prize for his very professional and elegant portrayal of the absurdity and boredom of everyday life.


BYŁ SOBIE DROZD
Ikoshashvimgalobeli/Lived once a Song-Thrush(Once upon a time there was a Singing Blackbird)
ZSRR/Soviet Union 1970, 85`
REŻYSERIA/DIRECTION OtarIosseliani
SCENARIUSZ/SCREENPLAY Otar Iosseliani, Dimitri Eristavi, Sh. Kakichashvili, SemyonLungin, OtarMekhrishvili
ZDJĘCIA/CINEMATOGRAPHY Abessalom Maisuradze
OBSADA/CAST Gogi Chkheidze, Irina Dzhandieri, NugzarErkomaishvili, DeaIvanidze, DzhansughKaksidze
PRODUKCJA/PRODUCTION - Qartuli Pilmi

Młody człowiek, samotnik, grający w wielkiej orkiestrze na talerzach ma mnóstwo wolnego czasu, który spędza bez specjalnego sensu. Ciągle spóźnia się na koncerty i zapomina o umówionych spotkaniach. Wszyscy doradzają mu, aby zajął się czymś pożytecznym, wziął się za siebie, ale on zupełnie ignoruje ich uwagi. Pewnegodnia, przechodzącprzezulicęwpada pod ciężarówkę...

A young man, a loner, playing in the grand orchestra of the plates has a lot of free time he spends with no special meaning. Still late to the concert and forgets appointments. We all advise him to do something useful came, he took for himself, but he totally ignores their comments. One day, crossing the streetgetsinto a truck ...


CIERPKIE WINO
Giorgobistve/Falling Leaves, November, Month of St. George
ZSRR/Soviet Union 1966, 91`
REŻYSERIA/DIRECTIONOtarIosseliani
SCENARIUSZ/SCREENPLAYAmiranChichinadze
ZDJĘCIA/CINEMATOGRAPHYAbessalomMaisuradze
OBSADA/CASTAleqsandreOmiadze, Dodo Abashidze, BaadurTsuladze, Marina Kartsivadze, RamazGiorgobiani
PRODUKCJA/PRODUCTIONQartuliPilmi

Jesteśmy w Gruzji. Nasz bohater, Nico, właśnie zakończył naukę w liceum. Teraz otrzymuje posadę - będzie pracował w wytwórni wina. Stara się dobrze wykonywać swą pracę. Jednocześnie zakochuje się w pięknej Marinie. OtarIosseliani stworzył spokojny i ciepły film o swojej ojczyźnie - Gruzji i o stosunkach międzyludzkich jakie tam panują.

We are in Georgia. Our hero, Nico, had just finished high school. Now replaced by the job - will be working in the winery. He tries to do his work well. At the same time falling in love with the beautiful Marina. OtarIosseliani created a peaceful and warm film about his homeland - Georgia and interpersonal relations that prevail there.


OtarJosseliani

Jeden z najsłynniejszych reżyserów pochodzenia gruzińskiego, również scenarzysta, producent i aktor. Urodził się 2 lutego 1934 roku w Tbilisi. W 1952 roku przeniósł się do Moskwy, gdzie studiował matematykę oraz reżyserię w Instytucie Filmowym WGIK. Jeszcze w czasie studiów pracował dla gruzińskiej telewizji i zrobił około dziesięciu krótkometrażowych filmów. W 1962 roku zrealizował swój fabularny debiut - legendarny "Aprili" - błyskotliwą komedię o miłości dwojga młodych ludzi walczących z przeciwnościami losu. Film został jednak oskarżony o formalizm i nie doczekał się oficjalnej premiery aż do festiwalu w Cannes w 2000 roku. Rozczarowany reżyser na kilka lat porzucił film i zarabiał na życie jako dalekomorski rybak i robotnik w zakładach metalurgicznych. Jego pierwszy długometrażowy film, "Giorgiobistve", w Związku Radzieckim rozpowszechniany jako "Listopad", został pokazany na MFF w Cannes i zdobył nagrodę FIPRESCI. Niestety kolejny obraz "Pastorali" (1976) znów został zatrzymany przez radziecką cenzurę. Kiedy Josseliani po pięciu latach wyjechał z nim na festiwal w Berlinie i zdobył tam kolejną nagrodę FIPRESCI, nie widząc dla siebie realnych szans w kinematografii ZSRR, postanowił kontynuować twórczość na Zachodzie. Filmy Josselianiego, w jakiś sposób typowe dla gruzińskiej poetyki, we Francji zyskały sobie opinię egzotycznego i bardzo oryginalnego spojrzenia na życie ludzkie i uczyniły z ich twórcy faworyta festiwalowych jury. Pierwszy film zrealizowany we Francji, abstrakcyjna komedia "Ulubieńcy księżyca", otrzymał Srebrnego Lwa na MFF w Wenecji w 1984 roku. W następnym "I nastała jasność" (1989) Josseliani porzucił komediowy ton tworząc przejmujący portret mieszkańców afrykańskiej wysiedlanej wioski i znów zdobył Srebrnego Lwa w Wenecji. W kolejnych filmach -"Polowanie na motyle" (1992), "Żegnaj stały lądzie" (1998) czy "W poniedziałek rano" (2002) - reżyser pozostał wierny swojemu stylowi i stworzył dyskretne, acz bardzo zabawne studia małych społeczności, pełnych ekscentrycznych postaci i surrealistycznego humoru. Również za te filmy zebrał kilka prestiżowych festiwalowych nagród. W 1994 roku, kiedy jego ojczyzna odzyskała niepodległość, Gruzin zrealizował dla telewizji Arte czterogodzinny dokument o swoim kraju "Seule, Gżorgie".

OtarIosseliani was born in Tbilisi, Republic of Georgia, where he studied at the State Conservatory and graduated in 1952 with a diploma in composition, conducting and piano. In 1953 he went to Moscow to study at the faculty of mathematics, but in two years he quit and entered the State Film Institute (VGIK). While still a student, he began working at the Gruziafilm studios in Tbilisi, first as an assistant director and then as an editor of documentaries. In 1958 he directed his first short film Akvarel. In 1961 he graduated from VGIK with a diploma in film direction. When his medium-length film Aprili (1961) was denied theatrical distribution, Iosseliani abandoned filmmaking and in 1963-1965 worked first as a sailor on a fishing boat and then at the Rustavi metallurgical factory. Aprili was finally released only in 1972. In 1966 he directed his first feature film Giorgobistve that was presented at the Critics' Week at the 1968 Cannes Film Festival and won a FIPRESCI award there. When his 1976 film Pastorali was shelved for a few years and then granted only a limited distribution, Iosseliani grew sceptical about getting any artistic freedom in his homeland. Following Pastorali's success at the 1982 Berlin Film Festival, the director moved to France where in 1984 he made Les Favoris de la Lune. The film was distinguished with a Special Jury Prize at the Venice Film Festival. Since then Venice became a showcase for all his subsequent films. In 1989 he again received a Special Jury Prize for Et la LumiereFut and in 1992 the Pasinetti Award for Best Direction for La Chasse aux Papillons. After the disruption of the Soviet Union he continued to work in France where he made the documentary SeuleGeorgie (1994).

Wybrana filmografia
2010 - Chantrapas
2006 - Ogrody Jesieni
2002 - W poniedziałek rano
1999 - Żegnaj, stały lądzie
1996 - Zbóje: Rozdział VII
1992 - Polowanie na motyle
1989 - I nastała jasność
1984 - Ulubieńcy księżyca
1975 - Pastorałka
1970 - Był sobie drozd
1966 - Cierpkie wino