Wiele lat minęło od czasu, kiedy wchodzące do kin filmy poprzedzone były Kroniką Filmową i dokumentem lub animacją. Na przestrzeni lat tradycja ta zupełnie została zapomniana. Chcemy ją, przynajmniej w części, przywrócić. Dokument zasługuje na taką szansę, na samodzielną obecność w kinach. W ostatnich kilkunastu latach polskie filmy dokumentalne zdobyły kilkaset międzynarodowych nagród stając się jednym z wiodących dokonań naszej kinematografii. Od 16 października aż do lutego, w wybrane wtorki, proponujemy naszym widzom cykl TopDocFilm, w ramach którego prezentowane będą najciekawsze polskie filmy dokumentalne.

W tym tygodniu ostatnia część cyklu pod hasłem:

PRZEMINĘŁO Z CZASEM
2h 10min


POLSKA KRONIKA FILMOWA * PKF 50/90, 10'

MOJA MOSKWA
Barwny, 60', 1997
Reż.: Piotr Morawski
Zdjęcia: Andrzej Adamczak

Kiedy w pierwszych dniach stanu wojennego Chris Niedenthal, jeden z najbardziej cenionych fotoreporterów europejskich, nagrodzony w 1986 roku World Press Photo, wykonywał z ukrycia słynne zdjęcie kina "Moskwa", przed którym stał opancerzony transporter Skot, a w tle, tuż nad nim, wisiał plakat "Czasu Apokalipsy" Francisa Forda Coppoli pewnie nie przypuszczał, że fotografia ta przejdzie do historii Warszawy i historii kinematografii zarazem. Utrwalił w ten sposób, na zawsze, obraz tego najbardziej reprezentacyjnego warszawskiego kina w jednym z najbardziej dramatycznych momentów jego historii. To zdjęcie obiegło agencje prasowe i stacje telewizyjne całego świata. Stało się jednym z symboli stanu wojennego w Polsce. Film "Moja Moskwa" Piotra Morawskiego opowiada historię tego niezwykłego obiektu, na trwale wpisanego w mapę kulturalną Warszawy. Uroczyste premiery, wspaniałe przeglądy filmowe, zwykła codzienność przypomniana we wspomnieniach pracowników kina, kronikach filmowych, dokumentalnych rejestracjach kolejek, wszechobecnych bikiniarzy, koników, ale także elit politycznych i artystycznych miasta. Reżyser prowadził nas przez historię budowy, która rozpoczęto w 1948 roku, poprzez kolejne lata pełne polityki, małych i większych sukcesów, aż do zarejestrowanej w filmie spektakularnej rozbiórki w 1996 roku...


STADION
Barwny, 60', 1998
Reż.: Andrzej Sapija
Zdjęcia: Piotr Muszyński

"Stadion Dziesięciolecia Manifestu Lipcowego" w Warszawie wybudowano pod kierunkiem arch. Jerzego Hryniewieckiego w 1955 roku z okazji V Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów. Posiadał pełno wymiarowe boisko do piłki nożnej oraz 8-torową bieżnią lekkoatletyczną o długości 400 m. Odkryte trybuny z drewnianymi ławkami mogły pomieścić 71,008 osób, choć w czasach największych imprez masowych zasiadało na nich prawie 100,000 widzów. Do usypania korony obiektu wraz z wałem pod przyszłe trybuny użyto gruzów zabudowy Warszawy, zniszczonej po Powstaniu Warszawskim. Do końca epoki PRL odbywały się na nim najważniejsze imprezy sportowe w kraju... Wraz z upadkiem PRL-u stadion również zaczął poupadać w ruinę, a jego remont lub przebudowa zostały uznane za nieopłacalne. W zamian za utrzymanie obiektu stadion został w 1989 roku wydzierżawiony przez miasto stołeczne Warszawa do celów handlowych firmie Damis, która założyła na jego koronie "Jarmark Europa", będący z ponad 5000 podmiotów gospodarczych, jednym z największych targowisk Europy... Film Andrzeja Sapiji przedstawia dokumentalną obserwacje tego obiektu w ostatnich dniach jego istnienia. Pokazuje jeden dzień z życia tej społeczności ze wszystkimi blaskami i cieniami największego bazaru współczesnej Europy...