Z OKAZJI NAJNOWSZEJ PREMIERY W TEATRZE POWSZECHNYM SZTUKI BOHUMILA HRABALA "MIASTECZKO, W KTÓRYM CZAS SIĘ ZATRZYMAŁ" PRZYPOMINAMY TRZY FILMY JIRIEGO MENZELA, KTÓRE ZOSTAŁY ZREALIZOWANE NA PODSTAWIE PROZY HRABALA. ZAPRASZAMY DO TEATRU POWSZECHNEGO ORAZ DO KINA CHARLIE. Z BILETAMI I ZAPROSZENIAMI ZE SPEKTAKLU WSTĘP NA KAŻDY FILM W CENIE 5 ZŁ

PREMIERA 29 kwietnia godz. 19.00
Bohumił Hrabal
MIASTECZKO, W KTÓRYM CZAS SIĘ ZATRZYMAŁ

Reżyseria: Małgorzata Bogajewska
Scenografia i kostiumy: Izabela Toroniewicz
Muzyka: Kuba Przebindowski

Grają: Gabriela Sarnecka, Masza Bauman, Magdalena Dratkiewicz, Karolina Łukaszewicz, Marek Bogucki, Michał Szewczyk, Jan Wojciech Poradowski, Artur Majewski, Mirosław Henke, Paweł Audykowski, Jacek Łuczak, Artur Zawadzki.

I dobrze, pomyślał tatuś, wszystko wraca do swych początków, teraz widzę, że czas naprawdę się zatrzymał i nowy czas naprawdę się rozpoczął, lecz ja mam klucz jedynie do starych czasów, a do nowych mi go odmówiono i w nowym czasie żyć już nie mogę, gdyż należę do czasu starego, który umarł.

Hrabal leżąc w szpitalu zdjęty chorobą, która później okazała się wcale nie tak ciężka jak myślał, poczuł nagle, że musi opowiedzieć o świecie swojego dzieciństwa, że tylko on jeden ma klucz do tej opowieści o dwóch braciach: tatusiu i stryju Pepinie, że musi tę opowieść uchronić od zapomnienia. Tak powstało Miasteczko, w którym czas się zatrzymał, opowieść o pamiętaniu.
Spektakl, który obficie czerpie z twórczości Hrabala, mówi o naszych poszarpanych wspomnieniach, o ludziach, którzy w nich żyją, o miejscach, w których czas się zatrzymał. Za wspominającym swoje dzieciństwo narratorem wyruszamy w hrabalowski świat, w którym główną postacią jest Stryj Pepin - nauczyciel radości życia, znawca i koneser tańca, śpiewu i kobiet, wieczny błazen dający ludziom to, czego sami nie potrafią: możliwość śmiania się i żartowania z tego, co nas w życiu spotyka.
To wspominanie staje się opowieścią o przyjaźni chłopca z wujem, ale przede wszystkim opowieścią o miłości jako sile, która nadaje bieg wszystkiemu co się w życiu zdarza. Opowieścią po hrabalowsku zwariowaną i śmieszną, w której nawet przywoływane z pamięci chwile smutku czy upokorzeń opowiedziane są z typowo czeskim humorem i dystansem

---

Program 30.04 (niedziela)

• godz. 13.20  "Postrzyżyny"
• godz. 15.00  "Pociągi pod specjalnym nadzorem"
• godz. 16.30  "Święto przebiśniegu"

"Postrzyżyny"
(Postriziny)
komedia, Czechosłowacja 1980
Reżyseria Jiri Menzel
Scenariusz Bohumil Hrabal Jirí Menzel

Obsada Petr Cepek Miroslav Donutil Jaromír Hanzlík Rudolf Hrusínsky Jr. Rudolf Hrusínsky Václav Kotva Zdenek Kozak Alois Liskutin Frantisek Rehák Jirí Schmitzer Miloslav Stibich Oldrich Vlach Josef Vondracek Pavel Vondruska Jaroslav Vozáb Magda Vásáryová Oldrich Vízner Pavel Wurser
Czas trwania 98 minut

W filmie spotkali się nie po raz pierwszy dwaj wybitni Czesi: Bohumil Hrabal i Jiri Menzel.

"Postrzyżyny" to opowieść o kobiecie, której włosy, obok zabytkowej studni były najpiękniejszą ozdobą pewnego miasteczka; kobiecie niepokornej i nieobliczalnej. Cechuje ją nadmiar: zbyt łapczywie pije piwo, fascynuje ją krew i oniryczne podróże do nieba po browarnianym kominie.

Pani Piwowarowa (bo rzecz się dzieje w browarze w Nymburku) nie jest dobrą żoną. Francik - mąż i zarządca browaru nie ma wątpliwości, iż żona i jego brat Pepin żyją w większych niż on przestrzeniach i stąd ich pokrewność dusz. Wraz z pomocnikiem Doktorem, w imię zdrowia rodzinnego i społecznego muszą ujarzmić boginię browaru.

Sposobem stają się postrzyżyny - obrzęd, który w planie symbolicznym oznacza utratę magicznej siły. Tyle, że Pani Piwowarowa obcina swoje włosy sama, pozbawiając się magicznej siły bycia w stanie granicznym między niebem a ziemią, wolnością a uzależnieniem. Nie mamy wątpliwości - zostanie matką i to matką pisarza Bohumila Hrabala z Nymburka. I tak to kolejna kobieta pozbawia się sama fascynującej siły przekraczania granic, pozostawiając dla siebie jedynie przestrzeń, jaką zagwarantowała dla niej Kultura - przestrzeń matki. A więc film Menzla jest pesymistyczny? Nie, przecież to pochwała wszechogarniającej zmysłowości, onirycznych lotów, pochwała nadmiaru w piciu i jedzeniu, pochwała nieprawdopodobnej zdolności narracyjnej Pepina. Co z tego zostanie, gdy Pani Piwowarowa odejdzie w oswojone i normatywne sfery? Niezwykłe dziecko, które będzie pisarzem i przejmie oniryczność matki. Browar pod specjalnym nadzorem Hrabala i Menzla to miejsce mitu o własnym początku, wskazanie na źródło własnej kondycji artystycznej i ekspresji.


"Pociągi pod specjalnym nadzorem"
(Ostre Sledovane Vlaky)
tragikomedia, Czechosłowacja 1966
Reżyseria Jiri Menzel
Scenariusz Jiri Menzel
Muzyka Jiri Sust Jirí Pavlik

Obsada: Václav Neckár Jitka Bendova Vladimir Valenta Libuse Havelkova Josef Somr Ferdinand Kruta Vlastimil Brodský Nada Urbánková Alois Vachek Jitka Zelenohorská
Czas trwania 92 minuty

Tragikomiczna powieść B. Hrabala ukazująca perypetie młodego chłopca wchodzącego w dorosłe życie. Akcja rozgrywa się podczas okupacji hitlerowskiej w małym miasteczku w Czechach. Główny bohater, Milosz Pipko, terminuje na niewielkiej stacyjce kolejowej. Podjęte przez Milosza pierwsze próby rozpoczęcia życia seksualnego kończą się niepowodzeniem. Gdy miejsce dziewczyny Milosza zajmuje artystka cyrkowa, chłopiec doznaje erotycznego wtajemniczenia. Inicjacja seksualna sprawia, że Milosz zaczyna uważać się już za prawdziwego mężczyznę. Angażuje się w działalność ruchu oporu. Podczas akcji wysadzania w powietrze dostawy wojskowej zostaje, najprawdopodobniej śmiertelnie, postrzelony. W powieści spotykamy się z ulubionymi przez Hrabala bohaterami - ludźmi prostymi, zwykłymi, często tragikomicznymi. Utwór łączący humor z liryzmem, szczegółowo ukazujący realia życia codziennego, demaskuje okrucieństwa wojny, której macki docierają nawet na małą stacyjkę kolejową.


"Święto przebiśniegu"
(Slavnosti snezenek)
dramat, Czechosłowacja 1983
Reżyseria Jiri Menzel
Obsada Rudolf Hrusinsky Jaromir Hanzlik Josef Somer Borik Prochadzka
Czas trwania 87 minut

Trzecia po "Pociągach pod specjalnym nadzorem" i "Postrzyżynach" adaptacja prozy Bohumila Hrabala nosi podtytuł "Gry wielkich dzieci".

Przedstawione w mozaikowej formie miniatury dnia powszedniego sąsiadów Hrabala z Kerska - ludzi żyjących blisko z przyrodą, którzy mają w sobie sporo poezji, ale także nieco groteski. Poznajemy galerię postaci śmiesznych i niezbyt mądrych, nad którymi, jak nad bawiącymi się dziećmi, pochyla się Hrabal i Menzel - bez poczucia wyższości i moralizowania